Wat is waarheid in herinneringen?

Een regenachtige middag vliegt om met deze thriller-roman waarbij je op de eerste bladzijde vol in een terroristische aanslag zit.

Alfred heeft een stoel bemachtigd op een terras aan de schaduwzijde van een plein. Toevallig op hetzelfde moment een onbekende vrouw, Prunella, de andere stoel aan hetzelfde tafeltje. Of niet toevallig? Ze stelt zich voor. Een geldwagen. Kabaal. Chaos.

Zij overleven de aanslag. Verwarring volgt. In werkelijkheid. In gedachten. In een leven. Wat is werkelijk waar van je herinnering? Wat doen misverstanden of onwetendheid met jouw/de waarheid? Verhoren volgen.
'Er moet eerst een aanslag plaatsvinden om ons te laten kijken in plaats van zien en ook om ons te laten beseffen hoe bijzonder een dag is waarop niets gebeurt.'

Het levensverhaal van Alfred leren we in fragmenten kennen. Als zorgzame (schoolbus)chauffeur voor gehandicapte kinderen en als jeugdvriend van Peter. Of toch niet helemaal? Wat is er gebeurd met zijn vrouw? Wat zijn de werkelijke bedoelingen van Prunella of wat wil Alfred met haar, een relatie? 'Had ik, was ik, zou ik', is zijn levensverhaal - Haar engelen zweven door het heelal.

Ook zijn er terugblikken naar zijn jeugd, zijn kat Serge of een herinnering in de kelder: 'De koffer van mijn vader ruikt als een woord waar je niet op kunt komen.' Of een glimlach ontrekkende zin: 'Ik ruik haar shampoo, of het spul waarmee ze haar kapsel in model brengt.'

Een boek dat leest. Met kunst van het weglaten. Een boek dat ik kreeg en heb kunnen laten signeren op Bookstoreday 2018 met een bijzonder stempel 'op de eerste mooie dag van het jaar'.
Een boek over de aspecten van het leven: angst, vriendschap, verdriet, liefde, rouw, verwarring, relatie, beklemming, geluk. Ook dat.
'Geluk is geen abstract begrip, het staat met tranen in haar ogen voor me.'

En toch zou er zomaar een ander einde aan dit heerlijk vlotgeschreven (vakantie)boek kunnen worden toegedacht. Wat als de ander achter het brein zat? Toch? Natter is een verteller. Volgende komt.