‘DRAⱯIDAGEN’ – Bianca Boer

Samenvatting

Het verhaal begint met Judith die aan de eettafel zit met haar Nini (oma) en zich aan alle altijd herhalende bekende gewoontes irriteert.
Quote: ‘Nini, jij bent de enige die ik ken die zo in eten opgaat dat je alles om je heen vergeet.’
Hieruit lees je de ergernis die redelijk ver doorslaat ten opzichte van haar oma maar toch ook haar genegenheid. Haar grootouders hebben haar opgevoed, haar overleden moeder heeft ze nooit gekend en haar vader is onbekend. Haar oma was altijd erg obsessief en Judith kon weinig goed doen het moest perfect zijn.
Ze is met school en haar vrienden gestopt en woont daardoor weer bij haar grootmoeder. Ze realiseert zich dat haar oma achteruit is gegaan tijdens haar afwezigheid, ze is soms afwezig, angstig en moet in de nacht vaak haar bed uit.
Quote: ‘De nachten zijn het ergst. Het is stil tot een uur of halfeen. Dan word je wakker en moet je naar het toilet. Vooral ’s nachts heb je last. Je zegt dat liggen niet goed voor je is. Van je gestommel word ik wakker. Ik help je de trap af, als je me laat helpen. Midden in de nacht lijkt alles twee keer zo lang te duren. In de gang is het koud. Op de wc nog kouder.’
Nu blijft er voor haar niets anders over om haar zo goed mogelijk te verzorgen. Om haar oma beter te begrijpen neemt Judith een figurantenrol rol aan in een film over een joodse psychiatrische instelling en Auschwitz. Haar oma is namelijk een overlevende van Auschwitz!

Mijn mening

Het is net of Judith het hele verhaal (in het boek) aan haar oma vertelt, dit is niet altijd op een even aardige manier. Alles wat je leest lijkt wel haar interpretatie te zijn. Ze beschrijft alles levensecht, je ziet het gewoon voor je. Ze verteld haar harde waarheid, maar de irritatie, haar verwarring en de liefde voor haar oma wisselen sterk af in haar relaas.
Het komt mij heel realistisch over, ook de gruwelen van de oorlog en hoe een film wordt gemaakt.

Conclusie

Het boek is zo beeldend beschreven, dat het prettig leest. Naarmate het verhaal vordert wordt je steeds nieuwsgieriger naar hoe ze alles moet gaan bolwerken. Een boek over hoe om te gaan met een dementerende oma van 92 jaar, haar willen begrijpen en daarvoor zo ver gaan om via een filmrol een inkijk in diens leven te krijgen.
Het gaat ook over verschillende perspectieven!
Een dikke aanrader!