Dean Koontz is als geen ander in staat om je van bij de eerste bladzijde bij de keel te grijpen en je tot aan het einde toe niet meer los te laten. Dat miste ik in dit boek wel een beetje. Vooral de lange, vervelende en weinig tot het verhaal bijdragende discussies die de familie aan een met eten overladen tafel voert (met oma Rowena in een glansrol) vond ik storend en de drive uit het verhaal halen. De humor vond ik hier meestal ook misplaatst. De hoofdpersonages voeren zeer amuzante en met grapjes doorspekte conversaties met mensen die hen naar het leven staan, of als ze in uiterst benarde situaties terechtkomen. Beetje misplaatst vond ik. Het verhaal dat gaat over vetes in een circus, oude familiegeheimen en een klein vlaagje bovennatuurlijke helderziendheid is origineel en goed verteld, maar mist elke vorm van geloofwaardigheid en realisme, en dan heb ik het niet over de 5 voorspellingen die opa Tock op zijn sterfbed doet. Eerder de totale absurditeit van het Circus, zijn clowns en trapezewerkers en hun motieven om mensen de duivel aan te doen.