Besproken bij Wekker Wakker Radio 5 28/09/2016

Afgelopen september was ik aanwezig bij de uitreiking van de Hebban Awards. Ik mocht daar de terechte winnares van de debuutprijs overhandigen, het Smelt van Lize Spit.

Andere debutanten mochten die avond heel kort hun debuut aan de aanwezige lezers aanprijzen.
En daar stond ook Jente Posthuma, auteur van Mensen zonder uitstraling
Zij deed dat heel onderkoeld, het leek heel ontspannen en ogenschijnlijk voor de vuist weg.

Een jong meisje 14 verliest haar moeder een mislukte actrice aan de ziekte kanker. De moeder verwachte in haar een wonderkind. Twee factoren die het leven van het meisje niet eenvoudig maken. En haar zelfs uiteindelijk in therapie doen belanden.
Haar vader een half gelukte psycholoog adviseert aan zijn patiënten en dus ook maar zijn verdrietige kind de uitdagingen in blokken te zien en dan blokje voor blokje af te werken om zo het overzicht te houden, verder te komen.
Maar zoals de hoofdpersoon zelf stelt is het kind van mislukte ouders niet zelf ook een beetje mislukt? Eigenlijk passeert het leven vanzelf, zoals het komt. Of zoals ze stelt, de jaren van haar mooie billen laat ze passeren zonder er gebruik van te maken.
Het laatste hoofdstuk verhaalt van het sterfbed van haar moeder. Hoe ze daar samen zat met haar vader. Dat stuk is werkelijk prachtig.

De toon in dit boek zo helder en na eerste aanblik uit de losse pols dat het je verwondert en je binnen de kortste keren zal grijpen. Een knap debuut met een unieke humor.
Ren naar de winkel!