Smakelijk tussendoortje

Weer een nieuw thrillergenre? Het moet niet gekker worden. Gelukkig blijkt de aanprijzing ‘Italiaanse culinaire thriller’ op het titelblad slechts een amusant verzinsel van Lebowski’s marketeers. Meer culinaire ingrediënten dan de mededeling dat Schots bronwater het meest gezond is, kent het boek niet. Dat doet echter niets af aan de smakelijkheid van Ik vertrouw je.
Het schrijversduo Francesco Abate en Massimo Carlotto schotelt de lezer een driegangenmenu voor. Het voorgerecht is de kennismaking met Gigi Vianello, een gewetenloze macho met een goed zakelijk inzicht. Vianello dealt drugs, werkt zich in de nesten en vlucht naar Sardinië, waar niemand hem kent. Hier begint hij een uiterst lucratieve handel in afgekeurde etenswaren onder de slimme dekmantel van een toprestaurant.
Het hoofdgerecht bestaat uit de beschrijving van het luxe leventje dat de schijnbaar onaantastbare Vianello leidt en waarin hij zich laat verleiden tot een rampzalig avontuurtje met de vrouw - een typische femme fatale - van een belangrijke zakenman. Waarna hij, tijdens het toetje, moet redden wat er te redden valt.
Aan de korte, filmische zinnen en het strakke, hardboiled verhaal is te merken dat een scenarioschrijver en een journalist aan het werk zijn geweest. Hierdoor biedt Ik vertrouw je prima vermaak op een zonnig terras met antipasti en witte wijn binnen handbereik. De grootste troef van het boek is dat het je aan het denken zet over de kwaliteit van ons voedsel. Of heeft u zich nooit afgevraagd hoe het kan dat je voor 10 eurocent een - ogenschijnlijk - prima tomatenbasis voor de pizza hebt?
Helaas maken het hier en daar opgeklopte literaire niveau (de vrouw als ‘gepotentieerd natuurproduct’?) en de bordkartonnen hoofdpersonages dat het verhaal niet meer is dan een smakelijk tussendoortje. Lekker, maar niets vergeleken met de echte maaltijd. Buon appetito!