Matig sprookje

Dat het plaatsen van het stempel ‘Literaire thriller’ niets zegt over de literaire kwaliteiten van een spannend boek, is inmiddels genoegzaam bekend. Wellicht heeft de avontuurlijke uitgeverij Mynx het deze keer anders bedoeld. Libri di Luca speelt zich namelijk af aan de duistere kant van de literaire wereld. Literair geschreven is het niet. En spannend wordt het eigenlijk ook niet.
Jon Campelli is advocaat in Kopenhagen. Met zijn vader Luca, die in diezelfde stad de boekwinkel ‘Libri di Luca’ runt, heeft hij geen contact. Totdat zijn vader op mysterieuze wijze overlijdt. De medewerkers van Luca wijden Jon in in de wereld van de vredelievende Lettore, een groep boekenlezers met bovennatuurlijke krachten, die anderen een levensechte leeservaring kunnen bezorgen. Jon blijkt deze krachten ook te hebben en laat ze activeren om ten strijde te kunnen trekken tegen een wereldwijde organisatie van bovennatuurlijke boekenlezers die het minder goed voorhebben met de wereld.
Toegegeven, Mynx heeft er veel aan gedaan om Libri di Luca meer te laten zijn dan een gemiddelde thriller (al had de redactie de storende fout in de laatste zin van hoofdstuk 1 moeten corrigeren). De fraai ingebonden hardcover met sfeervolle omslag belooft veel. En ook de verhaallijn spreekt aanvankelijk tot de verbeelding. Immers, iedere boekenliefhebber laat zich graag onderdompelen in een goed verhaal. Zou het soms niet prachtig zijn om echt deel uit te maken van dat verhaal? De Lettore kunnen dat voor je regelen. Ze geven een extra dimensie aan het boek, zodat je wordt overtuigd van de echtheid. En ja, daar kun je dus ook kwaad mee doen.
Birkegaard heeft te weinig gedaan met het veelbelovende onderwerp van zijn debuutroman. Vrijwel alle personages zijn te vlak - zo is Jon verrassend weinig verrast door zijn opmerkelijke gave - en de onvermijdelijk opbloeiende liefde is te krampachtig. Hoewel het boek origineel bedachte en spannende passages kent, is er sprake van een te groot aantal clichés om de verwende lezer te kunnen blijven boeien. Hoe fictief ook, een spannend boek moet de lezer voldoende kunnen overtuigen. Libri di Luca is teveel een sprookje. Een matig sprookje, ondanks het ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’-einde.