Klassiek en venijnig

Je zou toch denken dat in het detectivegenre na 170 jaar stevig speurwerk weinig nieuws meer te ontdekken valt. De meest brute moorden, vergezochte motieven, onwaarschijnlijke moordwapens en onmogelijke daders zijn de revue al gepasseerd. Kate Morgenroth (VS, 1972) kan er echter niet genoeg van krijgen en weet dat de detective populair is en blijft ‘omdat de dramatiek van de liefde en de dood eeuwig fascineert’. Gelijk heeft ze. Haar debuut in Nederland Uit liefde bewijst bovendien dat het genre springlevend is en nog steeds uiterst verrassend uit de hoek kan komen.

De droom van elke auteur: een smak geld ontvangen om een afgelegen huis en een jaar schrijftijd te kunnen kopen. Het overkomt spannendeboekenverkoopster en detectivefan Sofie. Ze sluit zich aan bij de plaatselijke rijkeluisleesclub van dames die zich in een wereld vol afgunst en overspel door het leven worstelen. Als een van hen levenloos bungelend aan een tak wordt gevonden, start Sofie haar eigen onderzoek. Want in de vermeende zelfmoord gelooft ze niet. En terecht.

Uit liefde is welhaast de ultieme ode aan het detectivegenre. In 3 bedrijven en 81 korte scènes laat ze de klassieke vertelkracht van Agatha Christie samenkomen met het smakelijke, moderne venijn van Saskia Noort; sterke karakterschetsen rondom een complexe puzzel in een wereld vol schone schijn, een door de wol geverfde rechercheur met zowel een scherpe blik als een donker randje om zijn verleden. Wellicht dat een monogame kniesoor moeite heeft met het stereotiepe beeld van de rijke hardwerkende man, zijn verveelde thuiszittende ‘vrouwtje’ en het gevolg dat vrijwel alle relaties als los zand aan elkaar hangen, maar dat doet aan de kracht van het verhaal niets af. Met Uit liefde is het Kate Morgenroth gelukt om te doen waar ze Agatha Christie zo om bewondert: een schijnbaar onoplosbaar mysterie creëren rondom herkenbare personages, met pas op het allereindst de verrassende oplossing die achteraf doodeenvoudig blijkt. En dat is vele complimenten waard.