What you read is what you get.

‘Froekje en Mies’ begint een heuse serie te worden. Het eerste boek ‘Froekje en Mies – Gemeen spel’ verscheen in januari 2017. Dit tweede verhaal rolde een paar maanden later al van de pers. En in het voorjaar van 2018 komt nummer drie er aan. Van een sneltrein gesproken.
Desondanks zijn de boeken heel verzorgd uitgegeven: een mooie, kleurrijke, harde kaft, een paar bladvullende kleurenillustraties en een aangenaam leesbaar lettertype met rustgevende witruimte tussen de regels. De leeservaring op zich is in elk geval al top.
In dit boek ‘Op scoutingkamp’ trekken de hartsvriendinnen Froekje en Mies op avontuur. Ze gaan voor de eerste keer op scoutingkamp en dat loopt, tegen de verwachting in, niet van een leien dakje. Door een fout in de administratie strijkt niet alleen hun eigen meisjes-verkennersgroep neer op het kampeerterrein maar ook een jongens-gidsengroep. Een groep waar Kasper, de pestkop van hun school, lid van is. Die onaangename houding laat hij duidelijk niet varen in zijn vrije tijd. Waar iedereen zich vredevol schikt in de situatie is Kasper dat juist niet van plan. De meiden een lesje leren staat wel op zijn programma en dan meer bepaald de meiden Froekje en Mies want de anderen vallen als een blok voor hem.
Het taalgebruik in het boek is typisch Nederlands, het is doorspekt met uitdrukkingen die een Vlaming niet zou gebruiken. ‘Iemand loopt te zieken’ of ‘gozer’ om er slechts twee te noemen. Voor een Nederlandse lezer geen probleem, een Vlaamse lezer zal daar even aan moeten wennen maar daarna loopt het vast wel los. Een ander eerder Nederlands woord dat net iets teveel gebezigd wordt, is ‘meiden’. Het is al meiden dat de klok slaat. Een aantal keren had dat gerust vervangen kunnen worden door: het duo, het tweetal, de groep, dames of zelfs gewoon weggelaten kunnen worden.
Maar eigenlijk is dat het enige puntje van kritiek. Verder is het een vlot verhaal. Soms een beetje grappig door de impulsieve kapriolen van Mies, soms spannend door Kasper die het helemaal op Froekje gemunt lijkt te hebben en altijd heel herkenbaar.

Het verhaal heeft geen dubbele bodem: what you see (in dit geval read) is what you get. Het gaat over een scoutskamp, het gaat over pestgedrag, het gaat over vriendschap. Zonder dat er dingen tussen de regels door begrepen moeten worden of dieperliggende boodschappen verborgen werden. Rechttoe rechtaan. En daar is helemaal niets mis mee.
Het lijkt alsof het verhaal zich in het begin even op gang moet trekken, even zoeken welke richting de beschrijvingen moeten uitgaan maar dan leest het als een sneltrein (om die weer even boven te halen). Het verveelt op geen enkel moment.
Froekje en Mies beleven geen wereldschokkende avonturen maar wel heel herkenbare; dichtbij de leefwereld van de lezers. Dat maakt van ‘Froekje en Mies - Op scoutingkamp’ zondermeer een leuk boek. Wel een echt boek voor (om in de terminologie te blijven) meiden. Vooral de leeftijdsgroep van negen à tien jaar zal zich helemaal kunnen identificeren met de twee hartvriendinnetjes.
Een boek om in niet meer dan een paar rukken uit te lezen.