Een spannende winter in de bergen

In het Feelgood Café van de We love feelgood club op Hebban stond de maand april (2018) in het teken van culinaire genoegens in boeken en dat beloofde natuurlijk heel levendige en `watertandende’ discussies op te leveren.

Natuurlijk zou ik het over mijn eigen boek `De Franse slag’ kunnen hebben, waarin culinaire genoegens in Den Haag en Parijs een belangrijke rol spelen, of over mijn w.i.p., deel twee van mijn debuut waarin heel veel zoete koekjes worden gebakken, maar het eerste boek dat in mij opkwam toen ik het thema van de maand las, was een roman van Susan Wiggs die ik alweer heel wat jaartjes geleden mocht vertalen: The Winter Lodge, vertaald als `Winter in de bergen'.

Ik weet niet of ik Susan Wiggs boeken helemaal onder `feelgood’ kan rekenen, maar `romance’ is het zeker, zowel modern als historisch. Haar boeken zijn spannend, meeslepend, er gebeuren akelige dingen in, zijn niet altijd even luchtig, maar hebben gelukkig altijd een happy end.

`Winter in de bergen’ valt precies binnen het thema.

Jenny Majesky, een vrouw van Poolse afkomst, heeft een bakkerij in Avalon, een rustiek bergstadje ergens in de VS. Ik dacht in de staat New York, maar zeker weten doe ik het niet (meer). Haar grote liefde is Rourke McKnight, de plaatselijke sheriff, maar ze krijgen elkaar pas na heel ingrijpende, zo niet traumatische gebeurtenissen.

Hoe dan ook, in het plaatselijke blad schrijft Jenny wekelijks een column, waarin ze een recept van haar grootmoeder behandelt. Nu schrijft ze niet alleen over het recept, maar levert ze er ook de bereidingswijze met alle ingrediënten bij. Ieder recept heeft een link met het hoofdstuk waarin het voorkomt. Het vertalen van dit boek was een hele uitdaging, moet ik als vertaler bekennen. Ten eerste speelt het in diverse perioden van de twintigste en eenentwintigste eeuw af, waardoor ik alert moest zijn op taalgebruik en specifieke termen, maar veel lastiger was het correct vertalen van de recepten, zodat ze uitvoerbaar bleven.

Zoals keukenprinsessen weten die weleens een Amerikaans kookboek opslaan, worden de maten allemaal in `cups’ uitgedrukt en niet in grammen. En ieder ingrediënt heeft zijn eigen `cup’. Een `cup’ bloem is 120 gram, een `cup’ boter echter 240 gram, et cetera. Het was een hels karwei om alles netjes naar grammen om te zetten, ondanks de tabellen die overal op het internet te vinden zijn.

Ook al zitten er verrukkelijke recepten tussen, ik heb er nooit een uitgeprobeerd, ik ben nu eenmaal geen keukenprinses en als ik bak of kook `rotzooi ik maar een beetje aan’, om met Karel Appel te spreken.
Het boek heb ik met enorm veel plezier vertaald ondanks de tijdrovende verregaande accuratesse die met name voor de recepten noodzakelijk was. Het is een goed geschreven meeslepend, spannend en ontroerend verhaal, een echte page turner, met een grote extra voor alle keukenprinsessen die van romance houden.

Een aanrader dus.