Tsja...dit boek is dus lang niet zo goed als ik had verwacht. Er is duidelijk sprake van een hype die wordt versterkt door goede recensies. De historische feiten in dit boek zijn weliswaar interessant, maar die hadden mij ook in twintig bladzijden verteld kunnen worden. Door de spanning leest het boek niet onaardig, in de zin dat je graag wilt doorlezen. Maar literair gezien is het zo ontzettend weinig. Een cryptologe en een Harvard-professor moeten puzzeltjes oplossen. Hoe wil je dit nu tot een goed boek maken?

Natuurlijk komen ze uit iedere puzzel, maar soms ziet de lezer het werkelijk 10 bladzijden van tevoren aankomen (voor wie het gelezen heeft: het rekeningnummer), erg frusterend, en menigmaal herinnert zich de cryptologe zich 'ineens' iets uit haar verleden, dat dan tot detail kan worden uitgewerkt en de puzzel kan oplossen (nog frusterender). De schrijver hopt van verleden, naar heden én naar personen wanneer en zoals het hem uitkomt om de lezer van informatie te voorzien: te makkelijk gewoon!

De schrijver heeft verder duidelijk moeite om emoties te beschrijven en te onderkennen. De scène waarin de cryptologe in huilen uitbarst, is tenenkrommend. Niet nu en niet zo!!, denk je als lezer. Huilen met de pet op dus. De twee hoofdpersonen slaan lange tijd op de vlucht, maar last van honger, vermoeidheid en andere terugslagen hebben de hoofdpersonen niet. Twee regeltjes aan het einde van het boek worden er aan besteed, als de spanning inmiddels over is. En dan het eind: als lezer denk je: niet dat!! En dat is precies wat gebeurt.

Ik heb begrepen dat het boek verfilmd gaat worden en ik denk dat met flink wat aanpassingen, dat best een succes kan gaan worden. Maar het boek was echt niet één uit duizenden zoals alles doet vermoeden, dat heb je na 50 bladzijden al door. Dertien uit een dozijn eerder. STOP DE HYPE! Ik had bijna de andere boeken van Dan Brown tegelijk met dit boek gekocht, maar ik ben blij dat ik het niet heb gedaan: deze schrijver heeft 'het' niet.