Bijzonder, licht absurdistisch verhaal

Op het koude winterse platteland van Groningen verhuurt JJ de lovebus. De inrichting van deze bus bestaat uit een bed en een klein keukentje. Cathelijn had zich heel wat anders bij deze bus voorgesteld, meer een hippie locatie van zang en saamhorigheid. Toch besluit ze de bus voor een uur te huren.

Tammo gaat elke week naar café Boerema in de hoop hier een gewillig meisje te treffen. Hij is verrast wanneer Cathelijn hem uitnodigt om naar de lovebus te gaan. Hij kent haar niet eens. Maar er zijn meer mensen, die een belang hebben bij de lovebus en de relatie tussen Tamme en Cathelijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillend perspectief. Hierdoor lees verschillende gebeurtenissen vanuit verschillende standpunten en met een keur aan gevoelens. Cathelijn is wat in de war. Tammo is heel duidelijk in wat hij wil en JJ voelt zich voor het eerst slecht op z'n gemak over zijn werk, dat toch goed betaalt.

In het verhaal komen scenes voor, die absurdistisch aandoen. Deze maken het verhaal wat ongeloofwaardig, of mensen krijgen een apart idee van Groningen en z'n bewoners in de tachtiger jaren. Een aantal beschreven typetjes zijn wel herkenbaar, maar kunnen in elk dorp voorkomen. Na een wat trage beschrijving vanuit een aantal jongeren, gaat het op het eind ineens heel snel.

Het boek leest makkelijk, de zinnen zijn kort. Het nodigt uit om door te lezen. De spanning wordt goed opgebouwd. Af en toe vraag je je in een nieuw hoofdstuk af vanuit welke persoon je het verhaal nu leest. Groningse teksten moeten je het plattelandsgevoel geven, maar in feite had het zich overal af kunnen spelen, waar jongeren elkaar ontmoeten en besneeuwde weilanden het gevoel van eenzaamheid versterken.