Lezersrecensie
Literaire Recensie van 'De laatste der Mohikanen'
De laatste der Mohikanen
De laatste der Mohikanen, de nieuwe thriller roman van James Fenimore Cooper (1789-1851) werd voor het eerst gepubliceerd in 1826. Het was het tweede deel van the Leatherstocking Tales pentalogy en meteen ook het meest succesvolle. Hij werd vooral bekend als romanschrijver van talloze zeeverhalen en historische verhalen, de Leatherstocking Tales pentalogy met Natty Bumppo in de hoofdrol. Een van zijn beroemdste boeken uit deze reeks is De Laatste der Mohikanen door velen beschouwd als zijn meesterwerk. In het verhaal geven ze een fantastische beschrijving van menselijke motieven en misverstanden in de bloedige periode uit de Amerikaanse geschiedenis. Het boek was in één klap wereldberoemd geworden en behoorde tot een van de populairste thriller romans van zijn tijd. Het boek is zo bekend geworden dat het een uitdrukking in het Nederlands is. Het boek is verscheidene keren verfilmd geweest waarvan de laatste gebeurde in 1992.
Amerika, 1757. In deze gevaarlijke periode reizen Cora en Alice samen met Heyward, Magua en David naar Fort William Henry waar hun vader commandant is. De groep wordt geleid door de Huron-Indiaan Magua die nog een appeltje te schillen heeft met hun vader. Hij zint op wraak en de dochters zullen ervoor boeten. Op de weg naar het fort komen ze Natty Bumppo, zijn Indiaanse kameraad Chingachgook en diens zoon Uncas tegen. Enkele dagen na de aankomst is er bij Fort William Henry een tragedie aan de gang. Er is een grote slachtpartij aan de gang en Magua ziet zijn kans en ontvoert de dochters van de commandant. Heyward, de commandant, David, Natty, Chingachgook en Uncas gaan een reddingspoging ondernemen En hoewel de liefde onmogelijk is tussen Cora en Uncas, wilt hij zijn eigen leven op het spel zetten om haar te redden.
Het boek werd slechts 63 jaar na het einde van de zevenjarige oorlog tussen de Britten en de Fransen geschreven. In het boek worden er veel woorden gebruikt die vandaag niet gebruikt worden, zoals el (een eenheid voor afstand). Het boek bevat hierdoor enkele woorden die moeilijk begrijpbaar zijn. Het thema van het boek is vooral een thriller en oorlogsroman die geschreven is voor volwassenen. Het boek behandelt de aspecten van de mens zoals: liefde, verraad, woede, angst, wanhoop. Het is geschreven tijdens een periode van oorlog in Europa. Het lokte vooral positieve meningen op, maar ook enkele negatieve. Ondanks het succes is hij vooral bekritiseerd vanwege het narratieve taalgebruik. Je moet goed lezen en goed volgen omdat je anders niet weet welk personage wat zegt. Hierdoor is er soms verwarring en dit maakt het verhaal moeilijker dan hij eigenlijk is. De zinsconstructies lijken meestal lang en raar, maar dit is omdat het boek in 1826 is geschreven. Toen gebruikten ze nog een andere schrijfstijl en woordgebruik. Dit maakt het lezen iets lastiger voor een beginneling, maar voor een veteraan in de literatuur is dit geen enkel probleem.
Een tweede zaak die het lezen moeilijker maakt is het gebruik van de namen. James wisselt steeds de namen en de achternamen. De ene keer gebruikt hij de achternaam en de andere keer gebruikt hij de naam. Dit is echter ambetant omdat je het de eerste keer niet door hebt. Ze verklaren later wie welke naam exact heeft door in een keer de volledige naam en achternaam te zeggen zoals bv. Duncan Heyward, Alice Munro. Ik veronderstel dat James dit deed om de lezer bij het verhaal te betrekken en na te denken wie welk personage is en wat hij zegt. Door deze techniek kan je je beter inleven in de personages en lijkt het veel spannender. Doordat het spannender wordt als je goed over namen nadenkt en wie wat zegt, dan wordt het aangenamer en interessanter om het boek te lezen. Je zal er als een sneltrein erdoor gaan en van het verhaal genieten.
De spanning die er is zorgt ervoor dat je niet meer kan stoppen.
De schrijver gebruikt een alwetend vertelsituatie. Hij beschrijft de gebeurtenissen zeer uitgebreid en gebruikt zeer goede woordcombinaties die ervoor zorgen dat je in het personage kan inleven. Hij zorgt ervoor dat er steeds onverwachte situaties zijn waardoor je even schrikt, het onmogelijke zal mogelijk worden. Dit maakt het boek juist zo interessant om te lezen. Je weet nooit wat je te wachten staat net zoals in het leven. Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Er zijn zelden flashbacks of flashforwards. Het verhaal is deels gebaseerd op een echt personage. De Mohikanen hebben wel degelijk bestaan. Net zoals Fort William Henry. De belegering van de Fransen en de Indianen op het fort is bekend geworden door het boek van James Fenimore Cooper.
De schrijver wilde ervoor zorgen dat de lezer geplezierd werd maar ook geïnformeerd wordt. Het boek is een tragisch liefdesroman die zich afspeelt in de bloedige periode van de Amerikaanse geschiedenis. Hij wil de lezer ook laten inzien dat het leven niet rooskleurig is maar dat je desondanks alles het nooit moet opgeven. Hij laat de lezer de erge zaken die een mens kan aanrichten zien.
Hij heeft met zijn werk wel sommige mensen gechoqueerd, vooral die van de adel en hogere klassen omdat zij gewoon zijn dat er in een boek alleen maar goede dingen gebeuren en dat er geen verraad is. De hogere klassen zijn hier mee opgegroeid maar hij laat hen de realiteit lezen, de zaken waarbij een mens tot in staat is. Voor de gewone mens is het boek een boodschap om nooit op te geven en blijven doorzetten. Het maakt niet uit wat er gebeurt en hoe moeilijk het is. Je moet ervoor gaan en uiteindelijk zal het zware werk zich wel lonen.
Ik raad jullie zeer hard aan om dit boek te lezen. Het boek is eerder voor veteranen in de literatuur omdat het literair gezien moeilijk is om te begrijpen, maar beginnelinge kunnen van dit boek desondanks ook genieten. Het boek is zeer spannend en is een aanrader om te lezen. Het boek telt misschien 320 pagina’s maar eer dat je begonnen bent kan je niet meer stoppen. Als je begint met lezen zal je snappen waarom het een van de populairste boeken was van die tijd. Het verhaal op zich is al interessant om te lezen, maar door de perfecte beschrijvingen en woordgebruiken van de schrijver is het boek een bron van genot. Ik vond dat je er zeer goed kon inleven. Op bepaalde momenten wanneer de spanning het hoogst was en de personages kregen schrik, dan kreeg ik zelfs schrik. Het was alsof ik er zelf stond. Een aanrader van mij is om het boek s’ avonds te lezen, in een stille ruimte waar je je kan concentreren. Wanneer je dit doet dan zal je je beter inleven in de personages en voel je de spanning en alle gevoelens en emoties van de personages zelf. Ondanks de rare schrijfstijl van de schrijver is het verhaal er eentje om voor de rest van je leven te onthouden
De laatste der Mohikanen
James Fenimore Cooper
Zuid-Hollandse uitgeversmaatschappij
320 blz.
De laatste der Mohikanen, de nieuwe thriller roman van James Fenimore Cooper (1789-1851) werd voor het eerst gepubliceerd in 1826. Het was het tweede deel van the Leatherstocking Tales pentalogy en meteen ook het meest succesvolle. Hij werd vooral bekend als romanschrijver van talloze zeeverhalen en historische verhalen, de Leatherstocking Tales pentalogy met Natty Bumppo in de hoofdrol. Een van zijn beroemdste boeken uit deze reeks is De Laatste der Mohikanen door velen beschouwd als zijn meesterwerk. In het verhaal geven ze een fantastische beschrijving van menselijke motieven en misverstanden in de bloedige periode uit de Amerikaanse geschiedenis. Het boek was in één klap wereldberoemd geworden en behoorde tot een van de populairste thriller romans van zijn tijd. Het boek is zo bekend geworden dat het een uitdrukking in het Nederlands is. Het boek is verscheidene keren verfilmd geweest waarvan de laatste gebeurde in 1992.
Amerika, 1757. In deze gevaarlijke periode reizen Cora en Alice samen met Heyward, Magua en David naar Fort William Henry waar hun vader commandant is. De groep wordt geleid door de Huron-Indiaan Magua die nog een appeltje te schillen heeft met hun vader. Hij zint op wraak en de dochters zullen ervoor boeten. Op de weg naar het fort komen ze Natty Bumppo, zijn Indiaanse kameraad Chingachgook en diens zoon Uncas tegen. Enkele dagen na de aankomst is er bij Fort William Henry een tragedie aan de gang. Er is een grote slachtpartij aan de gang en Magua ziet zijn kans en ontvoert de dochters van de commandant. Heyward, de commandant, David, Natty, Chingachgook en Uncas gaan een reddingspoging ondernemen En hoewel de liefde onmogelijk is tussen Cora en Uncas, wilt hij zijn eigen leven op het spel zetten om haar te redden.
Het boek werd slechts 63 jaar na het einde van de zevenjarige oorlog tussen de Britten en de Fransen geschreven. In het boek worden er veel woorden gebruikt die vandaag niet gebruikt worden, zoals el (een eenheid voor afstand). Het boek bevat hierdoor enkele woorden die moeilijk begrijpbaar zijn. Het thema van het boek is vooral een thriller en oorlogsroman die geschreven is voor volwassenen. Het boek behandelt de aspecten van de mens zoals: liefde, verraad, woede, angst, wanhoop. Het is geschreven tijdens een periode van oorlog in Europa. Het lokte vooral positieve meningen op, maar ook enkele negatieve. Ondanks het succes is hij vooral bekritiseerd vanwege het narratieve taalgebruik. Je moet goed lezen en goed volgen omdat je anders niet weet welk personage wat zegt. Hierdoor is er soms verwarring en dit maakt het verhaal moeilijker dan hij eigenlijk is. De zinsconstructies lijken meestal lang en raar, maar dit is omdat het boek in 1826 is geschreven. Toen gebruikten ze nog een andere schrijfstijl en woordgebruik. Dit maakt het lezen iets lastiger voor een beginneling, maar voor een veteraan in de literatuur is dit geen enkel probleem.
Een tweede zaak die het lezen moeilijker maakt is het gebruik van de namen. James wisselt steeds de namen en de achternamen. De ene keer gebruikt hij de achternaam en de andere keer gebruikt hij de naam. Dit is echter ambetant omdat je het de eerste keer niet door hebt. Ze verklaren later wie welke naam exact heeft door in een keer de volledige naam en achternaam te zeggen zoals bv. Duncan Heyward, Alice Munro. Ik veronderstel dat James dit deed om de lezer bij het verhaal te betrekken en na te denken wie welk personage is en wat hij zegt. Door deze techniek kan je je beter inleven in de personages en lijkt het veel spannender. Doordat het spannender wordt als je goed over namen nadenkt en wie wat zegt, dan wordt het aangenamer en interessanter om het boek te lezen. Je zal er als een sneltrein erdoor gaan en van het verhaal genieten.
De spanning die er is zorgt ervoor dat je niet meer kan stoppen.
De schrijver gebruikt een alwetend vertelsituatie. Hij beschrijft de gebeurtenissen zeer uitgebreid en gebruikt zeer goede woordcombinaties die ervoor zorgen dat je in het personage kan inleven. Hij zorgt ervoor dat er steeds onverwachte situaties zijn waardoor je even schrikt, het onmogelijke zal mogelijk worden. Dit maakt het boek juist zo interessant om te lezen. Je weet nooit wat je te wachten staat net zoals in het leven. Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Er zijn zelden flashbacks of flashforwards. Het verhaal is deels gebaseerd op een echt personage. De Mohikanen hebben wel degelijk bestaan. Net zoals Fort William Henry. De belegering van de Fransen en de Indianen op het fort is bekend geworden door het boek van James Fenimore Cooper.
De schrijver wilde ervoor zorgen dat de lezer geplezierd werd maar ook geïnformeerd wordt. Het boek is een tragisch liefdesroman die zich afspeelt in de bloedige periode van de Amerikaanse geschiedenis. Hij wil de lezer ook laten inzien dat het leven niet rooskleurig is maar dat je desondanks alles het nooit moet opgeven. Hij laat de lezer de erge zaken die een mens kan aanrichten zien.
Hij heeft met zijn werk wel sommige mensen gechoqueerd, vooral die van de adel en hogere klassen omdat zij gewoon zijn dat er in een boek alleen maar goede dingen gebeuren en dat er geen verraad is. De hogere klassen zijn hier mee opgegroeid maar hij laat hen de realiteit lezen, de zaken waarbij een mens tot in staat is. Voor de gewone mens is het boek een boodschap om nooit op te geven en blijven doorzetten. Het maakt niet uit wat er gebeurt en hoe moeilijk het is. Je moet ervoor gaan en uiteindelijk zal het zware werk zich wel lonen.
Ik raad jullie zeer hard aan om dit boek te lezen. Het boek is eerder voor veteranen in de literatuur omdat het literair gezien moeilijk is om te begrijpen, maar beginnelinge kunnen van dit boek desondanks ook genieten. Het boek is zeer spannend en is een aanrader om te lezen. Het boek telt misschien 320 pagina’s maar eer dat je begonnen bent kan je niet meer stoppen. Als je begint met lezen zal je snappen waarom het een van de populairste boeken was van die tijd. Het verhaal op zich is al interessant om te lezen, maar door de perfecte beschrijvingen en woordgebruiken van de schrijver is het boek een bron van genot. Ik vond dat je er zeer goed kon inleven. Op bepaalde momenten wanneer de spanning het hoogst was en de personages kregen schrik, dan kreeg ik zelfs schrik. Het was alsof ik er zelf stond. Een aanrader van mij is om het boek s’ avonds te lezen, in een stille ruimte waar je je kan concentreren. Wanneer je dit doet dan zal je je beter inleven in de personages en voel je de spanning en alle gevoelens en emoties van de personages zelf. Ondanks de rare schrijfstijl van de schrijver is het verhaal er eentje om voor de rest van je leven te onthouden
De laatste der Mohikanen
James Fenimore Cooper
Zuid-Hollandse uitgeversmaatschappij
320 blz.
2
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
