Alleen dapper te zijn....

Als Simone vastgelopen is in haar leven en last heeft van psychische problemen neemt ze een impulsieve beslissing. Ze gaat mee met een groepsreis door de Sahara. Ze wil een tijdje weg uit haar omgeving om er achter te komen hoe ze verder wil. Door haar moeizame jeugd voelt ze zich ontheemd. Haar moeder heeft een trauma opgelopen in een Jappenkamp en het gezin was geen liefdevolle, warme thuisbasis waar ze zorgeloos op kon groeien.

De reis voelt als een vlucht Ze heeft veel moeite om zich aan te passen aan de groep maar uiteindelijk accepteren ze haar. Ze begint steeds meer de schoonheid van de omgeving te ervaren en stelt zich open voor haar reisgenoten. Als ze meer gaat voelen voor Koen, de chauffeur van de bus, hoopte ik op wat geluk voor haar. Bij terugkomst in Amsterdam beleven ze veel hoogte- maar ook dieptepunten samen en hebben ze een moeizame relatie. Na een tijdje gaat ze terug naar Afrika maar of dit de juiste keuze voor haar is?

Door de reis komt ze er uiteindelijk achter dat ze veel sterker en dapperder is dan ze dacht.

Ondanks dat de meeste personage onsympathiek op me overkwamen heb ik genoten van dit boek. Vooral van het gedeelte in Afrika, de mooie sfeerbeelden, je voelde de warmte en het stof, het leek of je de geuren kon ruiken. Maar ook het gekissebis van de groepsleden vond ik erg vermakelijk.