Intense vriendschap in de zeventiende eeuw...

Het eerste wat opvalt aan deze roman is de mooie omslag. Ik heb de schilder van het portret opgezocht (Nicolaas van der Waay), hij heeft meerdere schilderijen van de meisjes van het burgerweeshuis gemaakt. Dit is tevens de plek waar Mare en Flora elkaar leren kennen. Ze delen samen een bed en er ontstaat een intense band tussen deze twee meisjes. Als ze noodgedwongen van elkaar gescheiden worden blijft Mare alleen in het weeshuis achter. Ondanks hun verschillende levensstijlen blijven ze aan elkaar denken. Als Flora jaren later in nood is zoekt ze opnieuw contant met Mare.


Suzanne Wouda heeft eerder historische jeugd romans geschreven. Waarschijnlijk hierdoor is dit boek op een makkelijk te lezen manier geschreven, het leest heerlijk weg. Er komen veel historische details uit het oude Haarlem en Amsterdam in het verhaal voor. Ik had nog nooit van de Volewijck gehoord, dit was vroeger een galgeneiland, maar ook het rariteitenkabinet en natuurlijk het leven in het weeshuis waren mooi beeldend beschreven, ik waande me echt in de 17e eeuw.