Als een rubberboot, met 2 lijken erin, aanspoelt op de kust in de buurt van Ystad, wordt Kurt Wallander bij het onderzoek betrokken.
De zaak leidt tot een samenwerking tussen de Zweedse en Letse authoriteiten, en een groot deel van het verhaal speelt zich af in Riga, de hoofdstad van Letland.

Het idee om een westerling te droppen in een communistisch land, waar niets voor de hand ligt, is geen uniek gegeven, maar Mankell levert hier uitstekend werk. Hij schetst doeltreffend de botsing van de culturen en het leven onder het Russische bewind, precies zoals wij het ons hier voorstellen. Of deze beschrijvingen waarheidsgetrouw zijn, of enkel berusten op onze vooroordelen, laat ik in het midden, maar ik kon mij er volledig in vinden.

Waar ik me echter niet kon in vinden was de denkwijze van Wallander. Zijn manier van handelen past helemaal niet bij het karakter van de Wallander, zoals ik hem uit het vorige boek (Moordenaar zonder gezicht) kende. Dit kon evengoed een totaal ander personage geweest zijn, en dat zorgt ervoor dat de geloofwaardigheid van het verhaal een serieuze knauw krijgt.

Ook stel ik mij vragen bij het nut van sommige randpersonages: de drie personen die door binnenlandse zaken en het hoofdkwartier van de politie gestuurd worden om het team van Wallander te versterken en te helpen, dragen niets wezenlijks bij tot het verhaal, en zijn na ca 25 blz al terug uit het boek verdwenen.

Dit is geen slecht boek, maar het kon beter. Zeker als je ook het eerste Wallander verhaal gelezen hebt, valt dit wat tegen.