Typisch Brusselmans

Op het eerste zicht lijkt het boek niet typisch Brusselmans te zijn. En toch is het zo volgens mij. het verhaal draait rond de Gentse moordbrigade in 1961, een heel verhaal rondom een seriemoordenaar, die symbolisch bedoelde getallen op de lijken van mooie jonge meisjes aanbrengt, en er is een liefdesgeschiedenis tussen twee inspecteurs. Maar er is vooral een hoop hilarische onzin.
Het is blijkbaar een parodie op en thriller, een belachelijke moordzaak, maar Brusselmans weet je toch nieuwsgierig te houden naar de ontknoping. Elke pagina moet je minstens twee tot drie keer lachen.
dit maakt het een typisch roman van Herman Brusselmans.