Ik heb Ungers beide boeken in korte tijd na elkaar gelezen en dus is het vergelijkingsmateriaal groter. Na het eerste boek (Mooie Leugens, dat je ook echt eerst moet lezen voor je dit boek leest, want er wordt te veel in verklapt) twijfelde ik of ik het tweede boek wilde lezen. Aangezien ik het al eerder in mijn bezit had dan Mooie Leugens, besloot ik er snel in te duiken.
Het verhaal is op zich best spannend. Het idee dat je krijgt als je de flaptekst leest is dat er een nieuw verhaal komt met flashbacks die verwijzen naar het eerste boek, maar het is letterlijk een vervolg en dat is nou juist een probleem. Buiten wederom het overmatig (zelfs meer als het eerste boek) gebruik van uitspraken richting jou als lezer (bijvoorbeeld: 'Jij zag dit waarschijnlijk al lang aankomen, maar voor mij was het een complete verrassing') kwam het allemaal zwaar overdreven over. Halve waarheden doet de geloofwaardigheid van Mooie Leugens teniet.
Ik heb een beetje het gevoel dat dit eigenlijk een groot boek had moeten worden, maar dat Unger (vanuit een commercieel oogpunt) besloten heeft het als twee boeken uit te geven. Ik ben er definitief overheen en hoef geen Lisa Unger meer te lezen. De boeken lezen te moeizaam. Er zijn betere schrijvers te vinden.