Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Recensie Meneer Chartwell

roboos 14 april 2011
“Meneer Chartwell” is de debuutroman van de schrijfster en beeldend kunstenares Rebecca Hunt en kreeg in de Britse pers lovende kritieken. Het thema van het boek is nogal ongebruikelijk, namelijk depressiviteit, maar de manier waarop Hunt hierover schrijft maakt het tot een zeer geslaagd boek. Rebecca Hunt was met haar eersteling genomineerd voor de National Book Tokens New Writer of the Year, een prijs waarvoor, toeval of niet, ook een andere uitgave van Orlando (De lijst van meneer Rosenblum – Natasha Solomons) op de shortlist stond.

In “Meneer Chartwell” staan drie hoofdfiguren centraal Winston Churchill, Esther Hammerhans en de sprekende hond Meneer Chartwell ofwel Zwarte Pat voor ingewijden. Het boek beschrijft de periode van zes dagen voorafgaand aan het afscheid van Churchill van het Britse parlement.

De jonge weduwe Esther Hammerhans, medewerkster in de bibliotheek van het Lagerhuis, biedt een kamer te huur aan maar de enige schriftelijke reactie die ze krijgt is die van ene meneer Chartwell. Als deze de kamer komt bezichtigen staat Esther een verrassing te wachten: “Meneer Chartwell was zonder enige twijfel een hond, een gespierde mastodont van een hond van zo’n twee meter lang.”

Zwarte Pat blijkt ook een trouwe metgezel van Churchill, dit tot groot ongenoegen van de staatsman die zich enorm verzet tegen deze beproeving. Churchill heeft dan ook een mooie uitdrukking om zichzelf op de been te houden: ‘Keep buggering on’ wat zoveel betekent als ‘Stug blijven doorgaan’.

“Churchill is een van mijn vaste klanten. Met de nodige oplettendheid bracht meneer Chartwell zijn volgende onthulling. Hij noemt zijn depressie de Zwarte Hond.”

Gaandeweg het verhaal raken de levens van Esther Hammerhans en Winston Churchill en de bezoeken van Zwarte Pat aan hen beiden meer verstrengeld.

De stijl van Rebecca Hunt is bijna filmisch. De omgeving, de aanwezige voorwerpen, het uitzicht, alles wordt even nauwkeurig beschreven. Dit draagt zeker bij aan de sfeer die het boek ademt. De schrijfster is erin in geslaagd depressie te beschrijven op een manier die soms ontroerend of beklemmend is maar daarnaast kent het verhaal ook veel humoristische situaties.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van roboos