Lezersrecensie
Wrede schelmenroman
Het is een schelmenroman.
Vriend- en vijandschappen.
En een steengoed verhaal.
Boeiend leesbaar en hardop grappig.
Pijnlijk schokkend en schrijnend leerzaam.
Alles tegelijk. Een mix van fictie en ware gebeurtenissen.
De achtergrond is het in een dikke laag sneeuw liggende Sint Petersburg. En het is 1942...
Het Duitse leger is Rusland binnengevallen en loopt zich min of meer stuk op de met hand en tand verdedigde steden. Het Rode leger trekt zich terug om te hergroeperen en de stedelingen in het belegerde Piter, zoals St.Petersburg genoemd wordt, hebben alleen platgebombardeerde woonruimtes, nagenoeg niets te eten, elkaar en uiteindelijk alleen zichzelf nog over. In afwachting van welke partij verliest of opgeeft. Winnaars zijn er niet.
Twee jongens, een dief van 15 en een deserteur van 19, worden tot elkaar veroordeeld door een Russische kolonel om binnen 5 dagen een dozijn eieren te halen om een verjaardagstaart te kunnen laten maken voor zijn dochter. Tis in de gevangenis wegrotten cq gefusilleerd worden of dat en hun vrijheid.
Een bizarre opdracht. Niemand heeft kippen in winters Piter in 1942, laat staan eieren.
En een bizarre tocht. In eerste instantie in de stad zelf, waar de schrijver tussen de grollen door inzicht geeft in de mensonterende toestanden (elkaar beroven, keiharde zwarte-markthandel) van een belegerde stad, en in tweede instantie buiten de stad. In de belegerde zone. Waar iedereen en niemand de baas is. Waar duidelijk wordt hoe de Duitsers op een wrede manier de Russen eronder meenden te krijgen.
De jongens redden zich met humor, doorzettings- en relativeringsvermogen. De een gewiekst, grappig en charmant. De ander wat naïef doch scherp nadenkend en doeltreffend handelend indien nodig. Ze ontmoeten zowel murwgeslagen als doortrapte stadsgenoten, wreed-arrogante Duitsers als hun gesloopte gevangenen en een groepje vastberaden partizanen. Onderlinge grapjes en pesterijtjes wisselen van bladzijde tot bladzijde stuivertje met schrikbarend wrede beelden.
En al bladzijdevretend ben ik erachter gekomen of de schelmen geslaagd zijn in hun eier-opdracht.
Vriend- en vijandschappen.
En een steengoed verhaal.
Boeiend leesbaar en hardop grappig.
Pijnlijk schokkend en schrijnend leerzaam.
Alles tegelijk. Een mix van fictie en ware gebeurtenissen.
De achtergrond is het in een dikke laag sneeuw liggende Sint Petersburg. En het is 1942...
Het Duitse leger is Rusland binnengevallen en loopt zich min of meer stuk op de met hand en tand verdedigde steden. Het Rode leger trekt zich terug om te hergroeperen en de stedelingen in het belegerde Piter, zoals St.Petersburg genoemd wordt, hebben alleen platgebombardeerde woonruimtes, nagenoeg niets te eten, elkaar en uiteindelijk alleen zichzelf nog over. In afwachting van welke partij verliest of opgeeft. Winnaars zijn er niet.
Twee jongens, een dief van 15 en een deserteur van 19, worden tot elkaar veroordeeld door een Russische kolonel om binnen 5 dagen een dozijn eieren te halen om een verjaardagstaart te kunnen laten maken voor zijn dochter. Tis in de gevangenis wegrotten cq gefusilleerd worden of dat en hun vrijheid.
Een bizarre opdracht. Niemand heeft kippen in winters Piter in 1942, laat staan eieren.
En een bizarre tocht. In eerste instantie in de stad zelf, waar de schrijver tussen de grollen door inzicht geeft in de mensonterende toestanden (elkaar beroven, keiharde zwarte-markthandel) van een belegerde stad, en in tweede instantie buiten de stad. In de belegerde zone. Waar iedereen en niemand de baas is. Waar duidelijk wordt hoe de Duitsers op een wrede manier de Russen eronder meenden te krijgen.
De jongens redden zich met humor, doorzettings- en relativeringsvermogen. De een gewiekst, grappig en charmant. De ander wat naïef doch scherp nadenkend en doeltreffend handelend indien nodig. Ze ontmoeten zowel murwgeslagen als doortrapte stadsgenoten, wreed-arrogante Duitsers als hun gesloopte gevangenen en een groepje vastberaden partizanen. Onderlinge grapjes en pesterijtjes wisselen van bladzijde tot bladzijde stuivertje met schrikbarend wrede beelden.
En al bladzijdevretend ben ik erachter gekomen of de schelmen geslaagd zijn in hun eier-opdracht.
2
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ron van Galen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
