Race tegen de klok voor een zoektocht naar de naam voor je zoon.

Wie een prachtig Nederlands boek wil lezen met veel diepere en herkenbare lagen en grotendeels op waarheid berust, moet zeker het boek van Marjolijn van Heemstra lezen, getiteld “En we noemen hem…” Een boek dat werkelijk 5 sterren waard is.
Marjolijn krijgt via een oude tante een ring van een verre oom. Met daarbij de opdracht dat ze deze ring moet dragen en haar eerste zoon naar die oom moet vernoemen. Oom Frans. Oom Frans is trouwens niet zomaar een familielid, nee, aan hem kleeft een spannend verhaal. Hij is de familieheld. Hij heeft de verrader van Engelandvaarders in de Tweede Wereldoorlog bijna persoonlijk ter dood veroordeeld en om laten brengen door het leggen van een bom. Oom Frans, de bommenneef.
Op een gegeven moment is Marjolijn in verwachting en jawel, van een zoon. Hij moet en zou dus naar die oom vernoemd moeten worden. De aanstaande vader vindt het maar niets. Wil samen met Marjolijn naar een mooie naam zoeken. Maar Marjolijn houdt vol. Toch wil ze wel wat meer weten van en over haar bommenneef. Want het blijkt dat de familie niet veel meer weet dan het oppervlakkige verhaal. Het blijkt een moeizame zoektocht en de klok richting geboorte tikt maar door. Zou het lukken? In de loop van de negen maanden blijkt dat bommenneef niet zo’n heel grote held is. Er komen vragen. Er zijn onschuldige slachtoffers gevallen. Dat heeft veel verdriet gebracht. De zoektocht van Marjolijn wordt dicht tegen de geboorte een obsessie van haar. Als lezer ga je zelfs vragen stellen bij haar gedrag. Je wordt daardoor het verhaal ingezogen. Hoe beleeft Marjolijn haar zwangerschap? En hoe haar omgeving? En dan wordt de zoon geboren: En ze noemen hem….?