Een Mann wordt een man

n dit boek wordt een korte episode, drie maanden, beschreven uit het leven van de jonge Klaus Mann. Hoofdthema is de vader-zoonverhouding tussen Thomas en Klaus. De laatste voelt zich door zijn vader niet gezien, of niet genoeg gezien en zeker niet gewaardeerd als schrijver. Tussen beiden is sprake van literaire wedijver.
Om zijn kant te verduidelijken, voor zijn vader maar natuurlijk ook voor zichzelf, zet Klaus zich aan het schrijven van een literaire brief. Dit epistel is een lange flash back op zijn jeugd. Tussendoor zijn we ook in het ‘nu’ van het schrijven en het leven van Klaus.
Ik zie dit boek als een coming-of-age-roman. De titel is dubbelzinnig: Klaus Mann wordt door het schrijven van een brief aan zijn vader - die de vorm krijgt van een roman - een man. Die vader, die volgens Klaus zelf, hem te weinig ziet, hem te weinig nabij is.

De stijl doet denken aan die van YA-boeken, een beetje een Joop-ter-Heul-stijl; zeer toegankelijk, helder, vlot. Voor mij persoonlijk mag het wel ietsje gelaagder en ingewikkelder zijn. Vandaar de suggestie van sommigen uit deze leesclub dat het misschien een YA-boek zou zijn.

De structuur van het verhaal vind ik wel mooi, als ook de beschrijving van het culturele en politieke leven in Parijs bijvoorbeeld en in München en de rest van Duitsland. De stukken uit zijn jeugd vond ik het meest onroerend en interessant om te lezen.

Er blijft wel een plekje schrijnen in mijn hoofd: waarom moest dit boek geschreven worden? Waarom een gefingeerde biografie van een jonge Klaus Mann. Er zijn tal van uitstekende biografieën over de familie Mann en de diverse leden. Ik heb de de vraag nog niet beantwoord voor mezelf.