Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een ontdekkingstocht in muziekland: maat, tempi en extase

Roosje de Vries 21 januari 2017
Het is moeilijk iets over de inhoud van dit boek te zeggen omdat bijna alles wat je erover zegt een nieuwe lezer zaken verraadt die hij zelf moet ontdekken.
De lezer is de vierde in het kwartet, maar daarover kun je twisten.
Dit boek is dus een ontdekkingstocht van de lezer naar der personages in dit boek, naar hun verhalen, naar hun ervaringen, naar hun muziek en hun opvatting over muziek. Het is een web van onderlinge relaties, verbanden en losse eindjes: een vioolconcert dat bestaat uit vier delen en ieder deel wordt gespeeld in drie verschillende tempi. - Hierdoor liet ik me verleiden tot een beetje flauw grapje: neem een 4 en neem een 3, combineer die, dan krijg je een driekwarts maat en dat is een wals.-

Een van de hoofdthema's in deze roman is het 'apollinische' versus het 'dionysische'; kortweg: het apollinische is het verstandelijke, toegeschreven aan de god Apollo; het dionysische is het opgaan in de roes (van alcohol, drugs, gevoel, lust etc), met als aanjager de god van wijn Dionysus of Bacchus (p. 250).
zie bijv https://nl.wikipedia.org/wiki/Apollinisch .

Dit onderscheid komt ook voor in de roman en de film, door Weijts genoemd, De dood in Venetië van Thomas Mann (magistrale korte roman; eveneens magistrale film met het adagietto uit de Vijfde Symfonie van Mahler, pp. 169).

Daaraan loopt synchroon de tegenstelling het sublieme versus het banale (p. 267): Het sublieme vinden we bijv in muziek van Arvo Pärt, Janácek, het Seikiloslied van de studenten van Pablo Sleedoorn. Het banale wellicht in de stemmencomposities van Pablo, maar juist door dit banale centraal te zetten in een compositie / muziekstuk wordt het banale op zijn beurt subliem.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_sublieme

Verder is een belangrijk thema, misschien het belangrijkste gezien de titel van het boek: de tegenstelling echt / authentiek versus onecht, vals. - als in twee betekenissen: gemeen en niet authentiek. -

Verschil man-vrouw speelt ook een rol, maar wat mij betreft op een tamelijk stereotiepe wijze; de vrouw als ‘hoer-heilige’. Daar heb ik niet zo veel mee. Ik geef toe: prima, hoor, het is de opvatting, de ervaring van een van de personages.

De meeste ontwikkeling maakt de lezer door. De lezer tast aanvankelijk volledig in het duister. Langzaamaan krijgt die inzicht in de personages en hun verhouding tot elkaar.
Geen van de personages vind ik sympathiek. Dat hoeft ook niet. Het personage uit ‘Kwaadschiks’ van AFTh is geenszins een aardige man, maar je maakt de wereld mee door zijn ogen. Daardoor verbind je je toch met een personage. Dat is in dit boek van Weijts niet het geval. Wellicht zijn er te veel personages en hun onderlinge verbintenissen en de wijze waarop zij hun relatie vorm geven, die je als lezer op afstand houdt.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Roosje de Vries