Heimwee en verzoening

Moderne blanke Zuid-Afrikanen zoeken hun weg in hun land, dat de laatste jaren zo veranderd is, in de nieuwe samenleving; zozeer vaak dat zij niet meer weten wat hun thuis is, waar hun plek, waar zij zich nog en weer veilig kunnen voelen. Thema’s zijn oa: corruptie van de nieuwe machthebbers, aids, homoseksualiteit (vooral mannen, maar ook vrouwen), armoede, kunst (vooral muziek), migratie, terug naar de eigen ‘roots’, eenzaamheid, sterven (van ouders, van zieken, aidspatienten), heimwee naar vroeger.
De verhalen gaan ook over de verzoening met het huidige leven; zich neerleggen bij hoe hun nieuwe situatie geworden is (ook in spirituele zin).
Somber maar niet overdreven, genuanceerd (niet zwart-wit, al is dat begrip hier natuurlijk heel dubbelzinnig).
Beetje hermetisch zijn de verhalen wel: hoe moet ik ze precies verstaan?
Ik proef ook wel iets van de sfeer uit Coetzee’s boeken hierin.