Het lijkt 1998 wel!

Wanneer Georgie, scenarioschrijfster voor comedies, te horen krijgt dat de show van Seth en haarzelf een kans maakt door te breken, moet ze het jaarlijkse reisje rond de kerstdagen naar haar schoonmoeder afzeggen. Voor haar man Neal is dit slecht nieuws en het vertrek van hem met de kinderen verloopt niet in rozengeur en maneschijn. Georgie blijft in Los Angeles achter, maar probeert contact op te nemen met Neal. Het lijkt gedane zaak als hij zijn mobiel nooit zelf opneemt en altijd net de hort op lijkt te zijn als zijn moeder of kinderen de telefoon wel opneemt, tot hij de vaste lijn vanuit haar ouderlijk huis wel op lijkt te pakken. Maar wat klinkt zijn stem nog jong… Bovendien: waarom komt Georgies jaren geleden overleden schoonvader aan de lijn? Het lijkt 1998 wel!

Na het lezen van Rowells bestsellers voor young adults lijkt het veelbelovend als je Verkeerd Verbonden in handen hebt, een adult-versie van haar luchtig maar heerlijk geschreven boeken. De eerste indruk die dit boek op je achterlaat is dat het een echte Rowell is: zulke ingekleurde vlakken die een eenvoudige jonge vrouw afbeelden, met zo’n ouderwetse, gele telefoon (met kabel!). Verkeerd verbonden; ja, die titel past er zeker bij.
​ Echter, vanaf het eerste hoofdstuk begin je in een haperend tempo het boek te lezen, alsof er een kink in de kabel zit. Met fronsende wenkbrauwtjes lees en herlees je alinea’s. Wie is wie? Wie doet wat? En vooral: waarom? In de loop van het verhaal begin je de personages beter te leren kennen, met behulp van de tegenwoordige tijd en alles wat zich daarvoor af heeft gespeeld. Toch krijg je geen goed beeld van Georgie, want het blijft een apart geval. Of beter: is Georgie apart? Hoe ze op de flap afgebeeld staat komt ze absoluut niet over in de tekst. Ze komt over als een veel ouder, sullig type met niet blond, maar ook geen bruin haar. Je zou haar haarkleur voor kunnen stellen alsof je een tekening bekijkt over hoe een ruis op de lijn eruit ziet. Ook zal het ontzettend pluizig zijn. Daarnaast komt Georgie niet over als een leuke dame met een groot gevoel voor humor, terwijl anderen wel zo over haar denken. Er zijn veel personages die haar mogen, maar voor de lezer lijkt het alsof Georgie een zwart T-shirt aanheeft met een groot vraagteken erop.
​ Dan nog een opmerkinkje over de tijd. Natuurlijk staat de tijd centraal in een verhaal waar je met een telefoon naar het verleden kan bellen, duh! En als Georgie deze tovertelefoon in handen heeft, is het duidelijk waar en wanneer de gebeurtenissen zich afspelen en is het meestal duidelijk waar de dialogen over gaan. Jammer genoeg is het onduidelijk wanneer er buiten de telefoonverbinding om gebruik wordt gemaakt van terugverwijzingen of flashbacks. Een voorbeeld: Georgie zit met Seth aan tafel te schrijven, waarna ze opeens opstaat en naar Neal loopt. Blijkt dit dus jaren daarvoor geweest te zijn. Als je dat eindelijk doorhebt, zit ze weer gezellig met Seth aan tafel. Is dat nou nu of was dat toen? Je zult er geen flauw idee meer van hebben. Tip: let goed op de namen, want ze hebben hetzelfde aantal letters (extra misleidend). Nog een tip: stop met zoeken naar witregels die de hiërarchische lagen aangeven, want die regels zijn er niet.
Desondanks biedt Verkeerd Verbonden prima amusement in de vorm van leesvoer, want achteraf lijkt alles mee te vallen. Iets met ‘en ze leefden waarschijnlijk nog lang en gelukkig’. Maar of het verhaal nuttig was om te lezen? Als je het boek dichtslaat, besef je dat zowel de personages als jij geen stap verder hebben gedaan. Het boek heeft je niet geraakt, het boek wordt niet door mond-tot-mondreclame of via telefoongesprekken als aanrader doorgefluisterd. Onverschillig haal je je schouders op, want wat je van dit boek moet vinden is niet duidelijk. Of het leuk was, is ook lastig te vertellen. Of het nuttig was? Nope…