De mythe overtreft álle onbeantwoorde vragen

Met pijn in haar hart was Corey met haar moeder en broer meeverhuisd van het kleine dorpje Lost Creek in Alaska naar een stad in Canada. Ze was nog nooit ver buiten het dorp geweest, dus de verhuizing was een grote onderneming. Maar wat het meest zeer deed, was dat ze haar beste vriendin Kyra achter moest laten. Terwijl Kyra juist degene was die het liefst wilde gaan reizen. Gelukkig hebben de vriendinnen afgesproken elkaar te schrijven, elkaar te bezoeken en elkaar niet te vergeten. Tot Corey in hartje winter bericht krijgt dat er iets ernstigs met Kyra gebeurd is. Kyra, die op Corey na nooit aansluiting met iemand uit het dorp heeft gevonden, is onder het ijs aangetroffen. Het hele dorp zegt dat het zelfmoord is, maar Corey gelooft dit niet en gaat op onderzoek uit…

‘Voor ik je loslaat’ is het tweede boek dat Nijkamp heeft geschreven. Ook deze keer heeft ze een fantastisch plot gebruikt, dat absoluut niet te vergelijken is met dat mets haar debuut ’54 minuten’. Het is dus even zoeken naar de signatuur van Nijkamp. Na dit tweede boek is bekend dat ze korte zinnen en korte hoofdstukken gebruikt. Daarnaast is de doelgroep hetzelfde, namelijk young adult. Maar wat opvalt, is dat er ook in ‘Voor ik je loslaat’ homoseksualiteit voorkomt. Net als bij ’54 minuten’ is het niet een onderwerp dat op de voorgrond staat. Toch zijn bijna alle jongvolwassenen die in het boek rondlopen homoseksueel of hebben er iets mee te maken. Dat is best een groot percentage, toch?

Als we wat verder inzoomen op het handschrift van Nijkamp, geven de korte zinnen de indruk van een gedicht. Soms kun je er net je vinger niet opleggen wat ermee wordt bedoeld, aangezien veel gebeurtenissen impliciet gebeuren. Toch past deze dichtvorm goed bij ‘Voor ik je loslaat’, aangezien het verhaal van Lost Creek eigenlijk een nieuwe, grote mythe bevat. En mythes hebben toch iets magisch… Door de korte zinnen die niet altijd alles vertellen, moet je als lezer zelf ook nog een beetje nadenken en verbanden leggen om conclusies te kunnen trekken. Het knappe is dat je eigenlijk zelf de reden en de manier van Kyra’s dood bij elkaar moet zien te sprokkelen. Maar het is jammer dat de hoofdstukken zo kort zijn, want daardoor worden de gedichten gehaast. Ook zijn er telkens snelle wisselingen tussen het heden en het verleden. Het zou mooier zijn als de hoofdstukken langer waren, waarbij er echt de tijd genomen wordt om ‘Voor ik je loslaat’ te vertellen. Want het verhaal is deze extra tijd echt waard.

Het perspectief van Corey is het enige perspectief dat gebruikt wordt in ‘Voor ik je loslaat’. Toch kom je niet alles over haar te weten. Wellicht komt dat door het snelle wisselen van het heden en verleden. Ook komen haar emoties niet duidelijk aan het licht, behalve wanneer ze bang is. Daarnaast komt er hier en daar een alwetende verteller aan het woord die op een hele vage manier vertelt wat er gebeurd, wat men doet en wat men zegt. Deze hoofdstukken zijn aparte onderbrekingen van het perspectief van Corey en hadden prima zonder alwetende verteller geschreven kunnen worden. Het is waar dat de dorpspersonages in deze hoofdstukken een iets grotere rol hebben dan normaal. Echter doen deze dorpelingen hier opeens zo vreemd en vaag, is er een ander lettertype en een manier van vertellen alsof het een theaterstuk is, dat het enkel meer vragen opwekt over de schrijfstijl in plaats van over het verhaal.

Het is jammer dat het verhaal hier en daar niet helemaal realistisch is. Zo ligt er in de slaapkamer van Kyra een laag stof op de vloer, wat betekent dat er al een hele poos niemand in de kamer is geweest. Toch ligt er een boek is een plas verse, roze verf. Hoe komt het dat de verf nog nat is, terwijl er niemand in de kamer is geweest? Waarom ligt er überhaupt een boek in een plas verf? Dit was slechts één voorbeeld; er gebeuren nog meer vreemde dingen in het dorp. Maar het mooie is dat, naargelang het verhaal vordert, het steeds duidelijker wordt dat alles om een mythe draait: de mythe van Lost Creek. En als dit kwartje bij de lezer valt, dan overtreft de mythe álle onbeantwoorde vragen.