Schaakspel in hoog tempo

Niet alle thrillers hoeven psychologisch genoemd te worden of weggezet te worden als literair: er zijn gelukkig ook voldoende thrillers die precies datgene bieden wat het omslag belooft. De pion van Steven James is er zo een.
Het onderschrift ‘een Patrick Bowers-thriller’ op de voorkant doet al vermoeden dat je hier te maken hebt met een ‘echte’ speurder, en in de flaptekst wordt de jacht op een seriemoordenaar beloofd. En dat wordt helemaal waargemaakt: Patrick Bowers is een special agent die het bij voorkeur niet al te nauw neemt met procedures, en in deze thriller wordt hij rechtstreeks uitgedaagd door een wel heel listige moordenaar, die schaakstukken achterlaat bij zijn slachtoffers.
Dat laat Bowers niet op zich zitten, en al snel is hij verwikkeld in een groot onderzoek. Hij en zijn collega’s hopen meer moorden te kunnen voorkomen door een ongebruikelijke methode in te zetten: het maken van een geografisch profiel, waarbij ze in gaan op de gedragingen van de misdadiger. Daartoe moet onze speurder zich, meer dan hem soms lief is, verplaatsen in zijn doelwit, en die kan dat niet erg waarderen. Voordat Bowers er erg in heeft, is hij verwikkeld in een soort schaakspel, waarbij het draait om het inschatten van de strategie en zetten van je tegenstander. Met in dit geval wel een erg hoge inzet: het leven van onschuldige meisjes.
Deze thriller biedt helemaal wat je al lezer verwacht. Een spannend plot dat je al na enkele pagina’s meesleept, een prettige maar licht onaangepaste hoofdpersoon met een ingewikkeld verleden, en een volledig verknipte seriemoordenaar. Goed voor een paar uur prima vermaak, hoewel het jammer is dat hier en daar een wel erg onlogische stap genomen wordt om het verhaal mooi rond te krijgen.
Steven James weet het echter voor elkaar te krijgen dat je hem dat soort kunstgrepen vrij gemakkelijk vergeeft. Zolang je van te voren weet wat je van dit boek verwacht – een prettige thriller met veel actie en een redelijk plot – is de leestijd dan ook zeker geen verspilde tijd.