Overvolle achtbaan

Neem een doodgewone man, met een doodgewoon leven op een doodgewone dag. Geef hem een ver familielid, een vervreemde ex of een vroegere vriend, en voeg daar een geheimzinnig pakketje of mysterieuze boodschap aan toe. Dan nog een snufje heen en weer reizen tussen verschillende indrukwekkende plaatsen en een druppeltje historische saus, en zie daar: je hebt het recept voor een nieuwe thriller van Robert Goddard.
De doodgewone man in kwestie is in Een oude schuld Richard Eusden, en zijn ex Gemma vraagt hem, volledig vanuit het niets, een pakje te bezorgen bij een vroegere gezamenlijke vriend. Deze jeugdvriend, Marty, is ernstig ziek, en dit zou Richards laatste kans kunnen zijn om hem na jaren toch nog eens te zien. Hoewel het een wat vreemd verzoek is, gaat Richard er toch op in, ook omdat hij graag eens wil losbreken uit zijn saaie ambtenarenbestaan.
Zo komt het dat Richard die dag niet achter zijn bureau zit, maar in de trein naar Brussel. Daar treft hij echter niet zijn vroegere vriend, met wie hij op het eiland Wight zoveel avonturen beleefd heeft en bij wiens avontuurlijke opa hij aan de lippen hing, maar een vreemde man, die zegt dat Marty in Keulen is en dat hij het pakje wel in ontvangst zal nemen.
Dat bevalt Richard niet, dus reist hij zelf mee naar Keulen, en dat is het begin van een race langs verschillende Europese steden. Zoals verwacht blijkt er meer aan de hand te zijn met het pakje, en Marty vertelt Richard steeds maar een klein gedeelte van het ware verhaal. Het pakje heeft in elk geval iets te maken met Marty’s opa, en met Anastasia, de dochter van de laatste Russische tsaar.
Samen met Richard jaag je als in een achtbaanrit trein in en trein uit, achter weer een snippertje van het mysterie aan. En samen met hem ben je uitermate gefrustreerd als blijkt dat Marty weer een andere draai aan zijn verhaal geeft, en er weer iets niet blijkt te kloppen. Als lezer wordt het echter op een gegeven moment wel een beetje vervelend, vooral omdat je zoveel informatie krijgt dat het op een gegeven moment lastig wordt om te onthouden hoe alles in elkaar steekt en wie nou op welke manier met wie te maken heeft.
Goddard is er erg goed in een verhaal vol cliffhangers neer te zetten waarin je wilt blijven lezen. Wat dat betreft is het een boek dat leest als een spannende achtbaanrit. Helaas schiet de auteur ook door: hij weet zo enorm veel van het historische onderwerp dat de crux van het plot vormt, dat hij te veel informatie geeft. Dat doet hij niet voldoende gedoseerd en gestructureerd. Doordat de achtbaan je bijna geen adempauze geeft, kun je al die informatie eigenlijk niet bevatten, en daardoor blijft het uiteindelijke plot warrig. Een leuke achtbaanrit dus, maar overvol en daardoor niet zo sterk als mogelijk was geweest.