Romantisch spionageverhaal

Een beproefd concept voor het vertellen van een historisch verhaal is het maken van een link met het heden. Dit is precies wat Lauren Willig doet in Het geheim van de Zwarte Tulp. In het Engeland van 2003 doet de Amerikaanse studente geschiedenis Eloïse Kelly onderzoek naar spionnen in de tijd van Napoleon. Tussen de stapels documenten die ze doorploegt, ontdekt ze de in code geschreven brieven die Lady Henriëtta, een jonge vrouw uit de Engelse upper class, uitwisselde met een in Frankrijk gestationeerde spion.

Die brieven zijn de schakel naar het verhaal dat zich twee eeuwen terug afspeelt. Engeland is in oorlog met Frankrijk, en beide landen zetten spionnen in om elkaars plannen te kunnen ondermijnen. Een van de Engelse spionnen, die opereert onder de codenaam ‘Roze Anjer’, heeft ontdekt dat een van de dodelijkste Franse spionnen, de ‘Zwarte Tulp’, naar Engeland is afgereisd.

Lady Henriëtta is de hoofdpersoon in het historische deel van het boek. Als jonger zusje van een beroemde spion in ruste, wil zij ook graag iets belangrijks betekenen voor haar vaderland. Maar dat is als twintigjarig meisje in aristocratische kringen nog niet zo makkelijk.
Henriëtta (Hen, voor intimi) ontvangt gecodeerde berichten van de Roze Anjer, en is daardoor op de hoogte van wat er speelt in spionnenland. Als ze hoort dat de Zwarte Tulp in Engeland is, besluit ze haar steentje bij te dragen aan het ontmaskeren van deze gevaarlijke spion.
We volgen Hen terwijl ze zich door de high society van Londen beweegt. Feesten, partijen, diners en gekostumeerde bals zijn aan de orde van de dag. Natuurlijk worden de ongetrouwde dames gechaperonneerd, omdat anders hun kansen op de huwelijksmarkt wel eens rap zouden kunnen verdwijnen. Henriëtta’s broer heeft zijn boezemvriend Miles gevraagd Hen in de gaten te houden, en al snel wordt duidelijk dat de jarenlange vriendschap tussen Hen en Miles begint te veranderen in iets anders. Tussen de romantische verwikkelingen door, moet er echter ook nog een gevaarlijke spion ontmaskerd worden.

De cryptische briefwisseling, de historische setting, de ontluikende romance en de spannende jacht op een spion maken het verhaal afwisselend en geen minuut saai. Willig weet een prettige toon neer te zetten, die maakt dat je je echt in het verleden waant, terwijl het geen minuut statig of stijf wordt. Dat is echt knap gedaan, want veel historische verhalen verliezen zich in een oubollige, stoffige schrijfstijl. Willig trapt gelukkig niet in die valkuil.

Wel had ik het persoonlijk prettig gevonden om iets vaker terug te schakelen naar het heden. Eloïses speurtocht in de documenten had beter uitgebuit kunnen worden, nu blijft het slechts een kapstok die af en toe ter afwisseling terugkomt. In deze verhaallijn had meer gezeten; zeker nu zoektochten in historische bronnen zo populair zijn als motief.

Tweede minpuntje: dit is geen thriller. Het is een ontzettend aangename, historische en vooral romantische roman met spionage als rode draad, maar het is geen spionagethriller. Nergens voert de spanning de boventoon, zelfs bij de ontmaskering van de Zwarte Tulp houd je geen minuut de adem in.
Daarbij is ook duidelijk merkbaar dat deze roman onderdeel uitmaakt van een serie. Hoewel in het eerste deel andere hoofdpersonen figureerden, blijft de setting hetzelfde, en soms lijkt het erop dat het wellicht aangenaam was geweest eerst het eerste deel te lezen. Ook het slot stelt wat dat betreft een beetje teleur: er komt duidelijk nog een vervolg aan. Waar ik dan, met name vanwege Willigs goede schrijfstijl, wel weer benieuwd naar ben.