Gedateerd

maar intrigerend,Jonathan Kellerman timmert al vele jaren aan de weg als auteur van psychologische thrillers, waarin psycholoog Alex Delaware een vertrouwde hoofdpersoon is. Kellermans Nederlandse uitgever heeft onlangs besloten om alle oude Delaware-thrillers weer eens een nieuw jasje te geven, en dus komen de oudere, niet meer verkrijgbare verhalen, in pocketvorm, in gestaag tempo weer in de winkel.
Het scherp van de snede is zo’n ouwetje in een nieuw jasje. Oorspronkelijk verscheen dit boek in 1987, en twee jaar later werd het voor het eerst in Nederland uitgegeven. Dat het origineel alweer dik twintig jaar oud is, merk je hier en daar wel. Kellerman is namelijk een meester in het gedetailleerd beschrijven van allerlei zaken, van landschappen tot persoonlijkheden en van auto’s tot kleding. Met name in die laatste twee categorieën voel je de aanwezigheid van de jaren tachtig wel heel sterk. Alles wat in dit boek voor hip doorgaat, voelt voor de lezer anno 2008 behoorlijk gedateerd.
Wat je daarnaast ook zeker merkt, is dat dit pas het derde boek is waarin Alex Delaware een hoofdrol speelt. Veel meer dan in de latere avonturen van onze speurder-psycholoog worden zijn achtergronden en motieven toegelicht. Eigenlijk is Het scherp van de snede alleen daarom al verplichte kost voor eenieder die de latere Delaware-thrillers wil lezen. Natuurlijk kun je die latere boeken prima lezen zonder deze informatie, maar het wel enorm interessant om eens wat meer te weten te komen over deze hoofdpersoon.
Daarnaast is Het scherp van de snede gewoon weer een prima thriller. Als je een ding kunt zeggen over Kellerman is het wel dat hij al ruim twintig jaar constante kwaliteit levert. Het verhaal is intrigerend, de verwikkelingen zijn spannend en onverwacht en de psychologische achtergronden voelen enorm doortimmerd en onderzocht aan.
Deze keer wordt Alex Delaware midden in de nacht uit bed gebeld door een vroegere patiënt, de nu zeventienjarige Jamey. Alex heeft Jamey vijf jaar eerder gesproken in het kader van een onderzoek naar hoogbegaafde kinderen, want Jamey is een genie. Maar daar is nu erg weinig van te merken. Tijden het telefoongesprek stoot hij wat verwarde opmerkingen uit, waaruit alleen duidelijk wordt dat hij om hulp vraagt. Verder is er geen touw aan vast te knopen.
De volgende dag blijkt Jamey opgepakt te zijn door de politie. Hij is aangetroffen op de plek van een moord, en het heeft er alle schijn van dat Jamey de dader is. Alex raakt betrokken bij de verdediging van de jongen, en probeert uit te vinden of er sprake is van ontoerekeningsvatbaarheid door psychoses. Daarnaast is hij er niet van overtuigd dat Jamey echt deze gruwelijke actie op zijn geweten heeft, dus breidt hij zijn onderzoek nog wat verder uit.
Het scherp van de snede is net als zijn opvolgers een prima thriller. In het begin kost het misschien, vanwege het lage tempo, wat moeite om lekker in het verhaal te komen, maar wanneer je je het lot van de hoogbegaafde Jamey eenmaal aantrekt, wordt het steeds moeilijker om het boek naast je neer te leggen. Vakwerk.