Een verhaal wat de potentie had om geweldig te zijn...

De kaft is mooi en de flattekst aanlokkelijk, maar mijn verwachtingen waren denk ik wat te hoog gespannen, want die zijn met dit boek toch niet helemaal waargemaakt.

In dit boek volgen we het leven van het meisje Allison. Ze is zo verlegen, en dan is verlegen nog wel een mild woord. Presentaties verpest ze altijd door haar zenuwen, al heeft ze de informatie precies in haar hoofd zitten, en feestjes mijd ze zoveel ze kan. Dit lijkt allemaal gewoon als wat introverte eigenschappen, maar Allison is zo verlegen dat ze er zelfs elke dag tegenop ziet om op te staan, omdat de gedachten van rond veel mensen zijn haar misselijk maakt. We kunnen eigenlijk ook wel zeggen dat ze bang is voor mensen. Vrienden maakt ze hierdoor niet erg makkelijk.

Dan krijgt Allison de kans om mee te doen met een supergeheim experiment. Hierbij krijgt ze een middel toegediend wat haar het stralende middelpunt zal worden. De keus was voor Allison snel gemaakt, maar is alles wel zo rooskleurig als de wetenschapper haar verteld heeft?

Ik dacht eerst dat gentherapie, het onderwerp dat in dit boek zo sterk naar voren komt, een fictief iets was. Maar het blijkt wel degelijk te bestaan en de ontwikkelingen zijn veelbelovend. Ze zijn daarmee alleen nog lang niet zover in de echte wereld als dit boek het geval was.

Ik had het interessanter gevonden als de ontwikkeling van gentherapie wat meer wetenschappelijker onderbouwd was denk ik. Hierdoor komt het geloofwaardiger over. Ik had meer opbouwing en spanning verwacht tot ze het middel toegediend zou krijgen. Nu was het zo van hier heb je het middel. De personages waren wat eenzijdig., Eerst was Allison alleen maar het slimme verlegen meisje, daarna het slimme extraverte meisje. Ze was naar mijn mening wat naïef om gewoon zomaar een wat gestoorde obsessief wetenschapper te geloven. Als ik had gehoord wat die vrouw tegen me zei, dan dacht ik wel van volgens mij ben jij met louche zaakjes bezig. Een beetje jammer dat de wetenschapper zo snel uit beeld verdween. Graag had ik wat meer over haar motieven gelezen. Een tijdje dacht ik daarom ook van gaat de rest nu ineens een geneesmiddel vinden en is het verhaal dan ten einde? Toch kwam er enigszins een kleine twist in het verhaal waardoor ik door ben gaan lezen.

Waar de schrijfster voor mij verder goed in geslaagd is,is de beleveniswereld en het gevoel van mensen die ziek zijn en niet weten hoe lang ze meer te leven hebben over te brengen op de lezer. Voor de rest kwam het verhaal voor mij wat oppervlakkig over. Het had veel dieper kunnen gaan met meer informatie en wat minder eenzijdige personages. Dan was het verhaal veel interessanter geworden.

Ik denk dus dat het verhaal beter had kunnen zijn dan dat het uiteindelijk was, maar als je een makkelijk boek voor onderweg wilt lezen, dat je toch nog net even boeiend genoeg blijft, moet je dit boek vooral lezen!