Een spannende poging tot verbetering

“Esther Verhoef heeft zichzelf overtroffen.” (Margriet). Met deze veelbelovende uitspraak wordt Lieve Mama aan de man gebracht. Zo een uitspraak doet heel wat vermoeden bij een schrijfster als Esther Verhoef. Ze heeft namelijk een hele reeks aan prijzen gewonnen en van één van haar vorige boeken, Erken Mij, werden maar liefst 833 500 exemplaren verkocht. Enkele van haar boeken werden zelfs verfilmd. Kortom, Esther weet hoe een goede thriller te schrijven.

Jammer genoeg is deze uitspraak een beetje overroepen. Lieve Mama is absoluut geen slechte thriller, maar ze laat enkele steken vallen. Ze laat haar eigen moedergevoel te veel naar boven komen in het verhaal. Hierdoor maakt spanning in het begin van het boek plaats voor een uitgebreide beschrijving van het gezin. Dit zorgt ervoor dat de moord waarrond het boek draait, op een zijpad komt.
Lieve Mama is echter een thriller waarin een misgelopen roofoverval centraal staat. Helen en Werner worden ’s avonds overvallen door twee jonge mannen, Ralf en Brian. Deze overval loopt echter mis, waardoor het boek begint te rollen. Helene en Werner schieten over met een lijk en proberen op verschillende manieren hiervan af te geraken. Ondertussen gaat Ralf opzoek naar zijn kameraad en geraakt hierdoor verwikkeld in verschillende vriendschappen en relaties. Het verhaal eindigt met een onverwachte wending, waarin iedereen betrokken is.
Het boek begint dus met weinig spanning, dit zorgt ervoor dat je je als lezer door het eerste stuk moet slepen met de hoop op een beter midden. In het midden wordt de spanning ruimschots goed gemaakt met behulp van twee verhaallijnen. De combinatie van twee verhaallijnen zorgt echter wel voor een nogal complex boek, zeker voor de beginnende lezer. Positief is echter wel de onverwachte wending, halverwege het boek, die voor een nieuwe vibe zorgt in de spanning. Een nieuw onderwerp zorgt voor een totaal nieuw verhaal, wat de lezer boeit.
Wat ook opviel is de korte beschrijving van sommige personages, in contrast met de lange beschrijving van anderen. Esther focust iets te veel op het gezin in het begin. Zo weet je hoe heel de familie eruitziet, waar ze wonen, wat ze studeren, enzovoort… Over Ralf weet je echter weinig, dit zorgt ervoor dat het niet altijd makkelijk is om zijn daden te begrijpen. Een goede beschrijving van zijn gezinssituatie volgt pas halverwege het boek, wat laat is voor iemand die bijna een volledige verhaallijn inneemt. Om te eindigen is het boek net iets te lang. Er wordt te veel uit het verhaal gehaald, waardoor sommige nevensituaties niet altijd relevant zijn. Dingen zoals de vele gesprekken met collega’s in het ziekenhuis zijn niet interessant en zorgen ervoor dat het verhaal onnodig lang wordt.

Lieve Mama is dus een thriller die zeker voor een hoop spanning zorgt tijdens het lezen. Wanneer je je als lezer door het eerste stuk achtergrondinformatie hebt gewurmd barst de spanning los. De twee verhaallijnen zorgen voor een leuke tint, maar maken het niet simpel voor de beginnende lezer. De kleine extra situaties zorgen wel voor een lang verhaal, wat niet voor iedereen aangenaam is. Al bij al dus een goede thriller, maar Esther Verhoeven heeft zichzelf niet overtroffen met dit boek.

Bron: Esther Verhoef, (2014). Biografie van Esther Verhoef. Geraadpleegd op 3 november 2017, via http://www.estherverhoef.nl/biografie/