In mijn tienerjaren was ik fan van Hammond Innes, Alistair McLean maar met name van Desmond Bagley. Ik was me aan het beraden op een nieuw boek toen ik zin kreeg om De gouden kiel eens te herlezen, in mijn herinnering een van zijn beste werken. Ik was benieuwd wat ik er vijfentwintig jaar later van zou vinden en ik moet zeggen dat ik er wederom veel plezier aan heb beleefd. Desmond Bagley schrijft lekker direct zonder veel tijd te verspillen aan randzaken die er niet echt toe doen. Recht toe recht aan actie zonder extreem geweld en geen gruwelijke, bloederige details die je tegenwoordig bijna in ieder thriller tegenkomt.
Het gegeven uit De gouden kiel blijft leuk. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog probeert een SS commando in het geheim de schatten van Mussolini "veilig te stellen" maar wordt overvallen door een groepje Partizanen. Deze verstoppen de schat met het idee deze na de oorlog weer op de graven en te verdelen. Van het oorspronkelijk groepje sterven enkele leden onder verdachte omstandigheden, alleen Coertze en Walker blijven over en kennen de exacte locatie van de verborgen schat. Walker heeft een drankprobleem en verteld jaren later in een dronken bui het verhaal aan Halloran, een succesvol scheepsbouwer uit Zuid-Afrika, en die komt met de ingenieuze oplossing om het goud uit Italië te smokkelen maar er zijn meer kapers op de kust.
Het oorspronkelijke boek verscheen in 1964 en sommige zaken zijn gedateerd; schurken die aanvallen met knuppels en messen is niet meer van deze tijd maar als je dit in de context van die jaren kunt plaatsen heb je een leuke avonturenroman in handen die m.i. menig tiener (of oudere), ook in deze tijd, nog weet te boeien.
Desmond Bagley staat niet voor niks op mijn fansite als eerbetoon aan de vele uren leesplezier die hij me in mijn jeugd heeft bezorgd!