Vriendschap en rouwverwerking indringend verwoord

In de deels autobiografische roman aantekeningen over het verplaatsen van obelisken van de auteur Arjen van Veelen wordt de vriendschap beschreven tussen twee studenten. Wat aard en karakter betreft zijn ze behoorlijk verschillend. Tomas is wat ouder en meer belezen en extrovert, de ik-figuur is behoorlijk introvert en bij de hun eerste ontmoeting net student klassieke talen in zijn eerste semester. In eerste instantie spreken ze veel over antieke filosofen, zoals Seneca, later uitgebreid met voornamelijk poëzie. Er ontstaat tussen de twee langzamerhand een echte vriendschap. De ik-figuur schrijft op het einde van zijn studie een paper over de geschriften van Plutarchus, waaronder ook diens biografie van Alexander de Grote. Uiteindelijk leidt dit ertoe dat Tomas de ik-figuur uitnodigt om hem over 10 jaar, op de langste dag, te ontmoeten bij de bibliotheek van Alexandrië. Dan overlijdt Tomas plotseling. Groot is het gevoel van verlies en verdriet bij de ik-figuur. Hij trouwt en verhuist naar Amerika, maar blijft hangen in het verdriet. Later reist hij naar Egypte, waar hij in Alexandrië op zoek gaat naar de plaatsen die verbonden zijn met het leven of het opgebaarde lichaam van Alexander. Hier probeert hij ook de boeken die Tomas heeft geschreven in de bibliotheek opgenomen te krijgen. Uiteindelijk weet hij hier het verdriet af te sluiten.
De roman is opgebouwd uit relatief korte stukken die heen en weer springen in de tijd. van Veelen heeft een plezierige en zeer beeldende stijl. Daarbij komt dat van bepaalde plaatsen en voorwerpen in het boek foto's zijn opgenomen, waardoor het beeldende effect nog wordt versterkt. De thema's verlies van een naaste, rouwverwerking en de betekenis van leven en dood worden op een originele en aangrijpende wijze verwoord. Waarlijk een uitstekende roman.
Het boek is genomineerd voor de short list van de Libris Literatuurprijs van 2018.