Lezersrecensie
Waar is de blauw geruite kiel?
Vrij naar de gelijknamige film. Dit is de ondertitel op het boek.
Dat het vrij naar een film is, is onmiskenbaar. De snelheid waarmee
scènes elkaar afwisselen is filmisch te noemen. Zeer korte stukjes
die elk een situatie beschrijven. Mooi, helder en hier en daar
zelfs pakkend. Het is een boek geworden om snel uit te lezen. Het
kan ook met gemak snel uitgelezen worden. En dat is niet alleen de
verdienste, maar ook de zwakte van het boek. Geen enkel moment
graaf je diep in de wereld van de (tenminste van naam toch al
bekende) personen. De recht door zee, eerlijke en tegelijk
vakkundige de Ruyter komt op de eerste pagina van het boek binnen
en gaat zonder de persoonlijke groei die je in een roman zou mogen
verwachten het hele boek door. Ook de vrouw van de Ruyter, Anna en
bijvoorbeeld de gebroeders de Witt, admiraal Tromp, Cornelis Tromp,
en de prins van Oranje kennen in het verhaal geen
ontwikkeling.
Niet dat het nu een slecht boek is. Zoals gezegd, het is in één ruk uit te lezen. Maar na het lezen heb je geen ‘nieuw’ beeld van de personen of situaties waar je net over gelezen hebt. In een verantwoording geeft Alex van Galen nog aan dat hij hier en daar wat vrij met de historische werkelijkheid is omgegaan om het beeld van het verhaal beter te maken. Dat is zeker gelukt. Maar juist hiermee komt de vraag naar voren: wat heb ik dan net gelezen? Het is een spannend verhaal geworden wat slechts ten dele gebaseerd is op werkelijkheid. En de kern van het verhaal is eigenlijk een opeenvolging van zeeslagen die dankzij de inventiviteit van één hoofdpersoon keer op keer succesvol worden afgesloten. Zonder de plot van de roman te verraden (voor zover dat kan met een historische roman) kan je al van verre aan voelen komen dat er aan de reeks successen een droevig eind moet komen. En natuurlijk is dat dan volkomen onterecht en is het ook nog eens oneerlijk en gemeen en wat je er allemaal verder van zou kunnen willen vinden. Maar toch..
Is het boek de moeite waard? Jawel. Al weet ik niet precies wie nu echt op dit boek zit te wachten. Historici zullen zich ergeren aan de vrijheden die de schrijver genomen heeft. Roman liefhebbers komen te kort waar het de werkelijke ontwikkeling van de personages betreft.
Niet dat het nu een slecht boek is. Zoals gezegd, het is in één ruk uit te lezen. Maar na het lezen heb je geen ‘nieuw’ beeld van de personen of situaties waar je net over gelezen hebt. In een verantwoording geeft Alex van Galen nog aan dat hij hier en daar wat vrij met de historische werkelijkheid is omgegaan om het beeld van het verhaal beter te maken. Dat is zeker gelukt. Maar juist hiermee komt de vraag naar voren: wat heb ik dan net gelezen? Het is een spannend verhaal geworden wat slechts ten dele gebaseerd is op werkelijkheid. En de kern van het verhaal is eigenlijk een opeenvolging van zeeslagen die dankzij de inventiviteit van één hoofdpersoon keer op keer succesvol worden afgesloten. Zonder de plot van de roman te verraden (voor zover dat kan met een historische roman) kan je al van verre aan voelen komen dat er aan de reeks successen een droevig eind moet komen. En natuurlijk is dat dan volkomen onterecht en is het ook nog eens oneerlijk en gemeen en wat je er allemaal verder van zou kunnen willen vinden. Maar toch..
Is het boek de moeite waard? Jawel. Al weet ik niet precies wie nu echt op dit boek zit te wachten. Historici zullen zich ergeren aan de vrijheden die de schrijver genomen heeft. Roman liefhebbers komen te kort waar het de werkelijke ontwikkeling van de personages betreft.
1
Reageer op deze recensie