Mwah

Mwah, hij viel mij wat tegen. Weet niet of het aan mij lag of aan het boek maar ik betrapte mezelf er steeds op dat ik dacht: ‘jaha, nu weet ik het wel’. Alles houdt verband met elkaar en dat maakt het aan de ene kant een heel mooi verhaal maar aan de andere kant een beetje ongeloofwaardig en voortslepend. Toen ik aan de laatste alinea merkte dat er nog een boek kwam had ik hetzelfde soort gevoel als bij seizoen 6 van Pretty Little Liars. Alsnog mooi geschreven en ik houd toch een beetje van alle personages, dus ik heb er ook wel weer van genoten. Er was iets aan dit boek wat hem minder indrukwekkend maakte dan De schaduw van de wind en zelfs wat doffer dan Het spel van de engel. Het hele gevangenisverhaal vond ik gewoon niet zo boeiend. Ik hoop dat deel vier weer spectaculairder wordt.