Petje af

Het gaat niet zo goed met lezen. Ik lees wel, maar alleen in mijn langlopende meerjarenplannen (Don Quichot, Max de Jongs Dagboek, Deel III van de Hitchhikers Guide en The unabridged journals van Sylvia Plath). Het schiet allemaal niet op, het leest voor geen meter door. Eigenlijk lees ik dit soort boeken er alleen naast normaal, maar het zijn er nu zo veel dat ik aan ontspannend weglezen niet meer echt toekom. Komt wel weer.

In Kopenhagen las ik wel dit pareltje, want je neemt natuurlijk niet de tien kilo dikke Cervantes mee naar Denemarken. Dit vond ik ervan:

Prachtig en schrijnend. Enige vervelende was de verwarrende chronologie. Meestal had ik hem wel door, maar soms was ik ook even kwijt in welk deel van het verhaal ik me bevond. Los daarvan vond ik het een geweldig mooi beschreven verhaal, maar ik denk wel dat de Nederlandse taal dit boek geen recht doet. Ik vond de vertaling niet overal treffend. Alleen de titel doet al stijfjes aan. Weet niet wat het wel had moeten zijn maar dit voelt te letterlijk. Zomaar een mening. Nog eens in het Engels lezen denk ik. Mooie personages die allemaal dichtbij komen, zelfs al worden ze maar kort aangestipt. Ik hield mijn hart vast toen ik erachter kwam dat dit over een jeugdtrauma/dood broertje ging maar er werd origineel mee omgegaan. Rauw maar niet onnodig wreed. Tranen in de ogen.