Pfoe

Beetje moeilijk deze. A Little Life ga je echt voelen, door je hele lichaam. Er wordt eerst voldoende tijd genomen om alle personages te introduceren, volgens sommige lezers was dit het saaie eerste deel. Voor mij was dit niet zo, ik houd er altijd van als schrijvers de tijd nemen om de geschiedenis en karakters van personages te beschrijven.


Daarna barst het los, niemand wordt gespaard. Een klant in de AKO vroeg aan mij of dit een leuk zomerboek was. Nee, dat is het niet. Als je iets luchtigs wil lezen moet je hier echt niet aan beginnen. Schrijnend, man dat is het. Ik kan nog steeds niet zo goed beschrijven wat dit boek zo goed maakt want het is vooral veel ellende. Maar ook heel veel liefde en vriendschap en alles daar tussen in. Al vrij snel heb je een idee wat er ongeveer met Jude is gebeurd maar als je het dan daadwerkelijk leest is het allemaal nog tien maal erger en verschrikkelijker. Dat dit echt ooit vast iemand is overkomen, daar moet ik niet aan denken. Ik prijs mijn leven zo hard na dit boek. Ben nog steeds aan het bijkomen en ben nu maar iets over vogels aan het lezen want oh man. Ga dit lezen, ga huilen, ga met dit boek tegen je muur smijten, doe het.