Niet bovengemiddeld

Met dit boek wist ik het niet helemaal. Ik houd van John Green en zijn vorige boeken die ik las vond ik helemaal geweldig (Looking for Alaska; The Fault in Our Stars). Paper Towns was ook vermakelijk maar ik was er niet ondersteboven van en dat verwacht ik inmiddels al van een schrijver als John Green. Onfortuinlijk voor hem, maar zo is het nu eenmaal. Omdat ik niet helemaal wist waarom ik dit boek niet geweldig vond heb ik op internet gezocht naar ‘puntsgewijs een boekrecensie schrijven‘ gezocht dus dat ga ik nu doen.


Punten waar je iets over kan zeggen:

Begin van het verhaal: Goed, je zit er gelijk helemaal in. Quentin en Margo gaan op een nacht een serie wraakacties uitvoeren en je leert ook gelijk goed Q’s vrienden Radar en Ben kennen. Allemaal sympathieke figuren die door het boek heen meer diepte krijgen.

Origineel: Voor een high school verhaal wel. Meisje verdwijnt en wil wel/niet gevonden worden door ietwat sullige jongen. Kende ik nog niet. Wel vond ik Quentin en Margo beiden iets te volwassen en filosofisch voor hun 18 jaar, maar dit soort jongeren bestaan vast.

Hoofdpersoon: De protagonist is in principe Quentin, je ziet het verhaal vanuit zijn ogen. Goed figuur met menselijke eigenschappen en normale vrienden en relaties. Ook wel eens fijn. Tweede hoofdpersoon is eigenlijk Margo, daar draait het hele verhaal om. In het begin van het boek vond ik haar leuk, spontaan, anders maar door het boek heen vond ik haar irritanter worden. Zo zelfbewust, en het verzetten tegen het grotere verhaal begon me ook een beetje de keel uit te hangen.

Meeleven/inleven: Mwah, leek me leuk voor Quentin als hij Margo vond maar had het ook prima gevonden als hij er opeens klaar mee was en haar had laten zitten. Quentin is een prima hoofdpersoon maar wel een beekje aanhankelijk en drammerig.

Dialoog: Echt, realistisch, geloofwaardig. Goed afgewisseld met stukken zonder dialoog. Niet te geforceerd. Knap.

Spanning: Ja, toch wel, zeker op het eind. Niet thriller-achtig spannend, maar spannender dan de andere titels van John Green.

Gemakkelijk leesbaar: Tuurlijk, niet te easy-peasy en biedt ook wel stof tot nadenken maar je vliegt er wel weer zo doorheen.

Dingen om over na te denken in het verhaal: Ja, wordt wel gesuggereerd, maar kwam bij mij dit keer niet zo over. Het gedicht van Whitman wordt tot in den treuren ontleed en ook de dialogen tussen Quentin en Margo en de gedachten van Quentin allen bieden stof tot nadenken. Maar dat gebeurde bij mij niet. Het was boek uit en door. Niet boek uit en wat nu?

Omslag: Prima, goed over nagedacht.


Dus dat een beetje. Prima verhaal, goed geschreven, prima personages maar niets meer dan dat. Waar Looking for Alaska en The Fault in Our Stars me echt even een klap op de bek gaven gaf dit boek me slechts een kneepje.