Hier heeft een redacteur lopen slapen.

Oei. Hier had ik iets meer van verwacht. Ik dacht dat Allende een prima schrijfster was alleen maar omdat mijn moeder vrij veel van haar gelezen heeft. Natuurlijk zegt dit niet alles want Santa Montefoire, maar meestal zitten we op één lijn. Mart en ik hebben sinds een week een abonnement bij de bibliotheek zodat ik ook eens een nieuw boek uit kan proberen zonder die meteen te hoeven kopen. Bij thrillers en chicklits heb ik dat. Ik lees het af en toe wel maar ik vind het een beetje boekenkastvervuiling. Op Jill na dan.

Ripper dus. Niet alleen was het plot echt slecht en voorspelbaar, ook de schrijfstijl irriteerde me. Alles wordt uitgelegd. Een veel te dik boek. De eerste driehonderd pagina’s schieten nauwelijks op omdat elk achtergrond dingetje even uitgelegd moet worden. Doe niet. Maar de personages waren het ergst. Naar mijn mening zet je een personage neer door het dingen te laten doen en denken niet door elk karaktertrekje te analyseren. Heel mager. Het kwam niet dichtbij, helemaal nergens. Het was stroef en chaotisch, alsof Allende niet echt een duidelijke richting op durfde. Het is spiritueel, militair en ook nog een familiedrama. Maarrrrr het las wel lekker weg. Toch pak ik in het vervolg weer een Jill Mansell. Joe!