Hoeveel clichés kun je in één boek gooien? Een heuleboel.

Ik wilde echt dat ik hier meer positiefs over te melden had. Ik had best zin om deze te lezen, want mijn vader heeft hem afgelopen jaar gekocht zodat hij onder zijn drie dochters kon rouleren. Ik was als tweede, als middelste aan de beurt. Ik vond het een lief en ontroerend gebaar van mijn pa en begon dan ook met goede moed.


Je mag een boek niet judgen om zijn cover enzo maar joh moet dat zo klef? Ik houd daar niet zo van. Begon niet zo goed dus, maar ik had nog 249 ongelezen pagina’s te gaan, best een respectabel aantal voor een dergelijk ‘ludiek‘ boek, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen. Maar ik was er zo doorheen, het leest als een tijdschrift. Zo oppervlakkig is het ook, met columns, testjes en lijstjes. Niets krijgt inhoud, zelfs het stuk fictie wat door het boek heen gefietst wordt is cliché. De stukjes geschiedenis waren leuk, maar veel te kort en daarbij ook kort door de bocht, ik ergerde me er als (soort van) historica aan.


Ik herkende noch mij noch mijn vader in de meeste stukken. Mijn vader heeft vier kinderen en moet dus zijn aandacht verdelen, hij kan niet zóveel aandacht aan een kind geven, gelukkig maar zeg. Blij en dankbaar ben ik met mijn ouders die niet elk minuutje van mijn leven aan mijn lip hangen. Ik heb niets tegen enig kinderen, maar toch wel een beetje. De mailwisseling was werkelijk tenenkrommend en totaal niet natuurlijk, als dit in het echt heeft plaatsgevonden eet ik mijn hoed op. Misschien heeft mijn pa een buitengewoon andere band met zijn dochters dan deze Bert, maar ik geloof er weinig van. Waar zijn die stukjes over lelijke gekleide asbakken op vaderdag en die dagen dat je ouders zo moedeloos van vier schreeuwende kinderen waren dat ze met de pan boontjes (met nootmuskaat gadver mam dat lust ik niet hoor) gingen gooien? Om van de vakanties waar altijd wel één kind zijn enkel verzwikte met wandelen nog maar niet te spreken. Een groot gezin is (voor mij) een fucking zegen maar het is wel iets anders dan een gezin met slechts één kind.


Toch maar twee sterren want er stonden denk ik wel 2-3 mooie gedichten in en zoals gezegd vond ik het idee mooi dat mijn vader voor ogen had en ik zal het dan ook met goede moed doorspelen aan mijn zusje. Maar mocht je vader of dochter zijn: laat gerust liggen en lees gewoon een roman met dit thema, veel bevredigender.