Lezersrecensie
Indrukwekkend, maar een tikkeltje ongeloofwaardig
Lale is een Slowaakse gevangene in Auschwitz. Zijn taak is om anderen gevangenen te voorzien van een nummer op hun arm. Op een dag ontmoet hij Gita, als hij haar tatoeëert. Langzaam bloeit er een liefde op tussen Lale en Gita, terwijl ze proberen te overleven in Auschwitz.
Een belangrijk thema dat goed wordt uitgewerkt is dat mensen ver gaan om te overleven en het schuldgevoel dat ze hierdoor met zich mee dragen. Gevangenen doen wat ze worden opgedragen, zelfs als dit ten koste gaat van anderen. Ze hebben simpelweg geen keus, omdat ze anders doodgeschoten zullen worden. Toch voelen ze zich schuldig omdat ze zo bijdragen aan de vernietiging van andere gevangenen. Zo ook Lale. Hij verminkt de armen van anderen om zelf een betere positie in Auschwitz te krijgen.
De sympathieke Lale probeert deze positie zo veel mogelijk te gebruiken om anderen te helpen. Hij zorgt voor extra eten, medicijnen en helpt zelfs een gevangene Auschwitz uit te smokkelen. Hij is populair bij de anderen gevangenen en voorziet iedereen van wijze raad. Toch was dit iets teveel van het goede. Naarmate het verhaal vorderde, werd Lale steeds ongeloofwaardiger door zijn onuitputtelijke goedheid en hulpvaardigheid. Mogelijk dat de herinneringen van Lale die hij deelt met de auteur na 60 jaar wat vertroebeld zijn en dat Heather Morris Lale wat heroïscher heeft neergezet ten behoeve van een mooi verhaal.
Het boek geeft een goed beeld van de gruwelijkheden die in Auschwitz plaatsgevonden hebben. Gevangenen die zonder pardon worden neergeschoten omdat een SS-er simpelweg een slechte dag heeft. Roma’s die ’s nachts uit hun barakken worden gehaald en gedood worden. Gevangenen waarop medische experimenten worden gedaan. Dit zijn vreselijke dingen om te lezen, maar is wel heel belangrijk om te vertellen zodat dit nooit meer gebeurt. Mede hierdoor maakt het boek grote indruk.
Kortom, dit is een enorm indrukwekkend verhaal over liefde die ontstaat tijdens het overleven van Auschwitz. Het nawoord is een belangrijke toevoeging die de lezer een nog betere inkijk geeft in de gebeurtenissen in Auschwitz en de levens van Lale en Gita na de oorlog. Als de hoofdpersoon anders was neergezet, was dit boek zeker één van mijn favorieten geweest.
Een belangrijk thema dat goed wordt uitgewerkt is dat mensen ver gaan om te overleven en het schuldgevoel dat ze hierdoor met zich mee dragen. Gevangenen doen wat ze worden opgedragen, zelfs als dit ten koste gaat van anderen. Ze hebben simpelweg geen keus, omdat ze anders doodgeschoten zullen worden. Toch voelen ze zich schuldig omdat ze zo bijdragen aan de vernietiging van andere gevangenen. Zo ook Lale. Hij verminkt de armen van anderen om zelf een betere positie in Auschwitz te krijgen.
De sympathieke Lale probeert deze positie zo veel mogelijk te gebruiken om anderen te helpen. Hij zorgt voor extra eten, medicijnen en helpt zelfs een gevangene Auschwitz uit te smokkelen. Hij is populair bij de anderen gevangenen en voorziet iedereen van wijze raad. Toch was dit iets teveel van het goede. Naarmate het verhaal vorderde, werd Lale steeds ongeloofwaardiger door zijn onuitputtelijke goedheid en hulpvaardigheid. Mogelijk dat de herinneringen van Lale die hij deelt met de auteur na 60 jaar wat vertroebeld zijn en dat Heather Morris Lale wat heroïscher heeft neergezet ten behoeve van een mooi verhaal.
Het boek geeft een goed beeld van de gruwelijkheden die in Auschwitz plaatsgevonden hebben. Gevangenen die zonder pardon worden neergeschoten omdat een SS-er simpelweg een slechte dag heeft. Roma’s die ’s nachts uit hun barakken worden gehaald en gedood worden. Gevangenen waarop medische experimenten worden gedaan. Dit zijn vreselijke dingen om te lezen, maar is wel heel belangrijk om te vertellen zodat dit nooit meer gebeurt. Mede hierdoor maakt het boek grote indruk.
Kortom, dit is een enorm indrukwekkend verhaal over liefde die ontstaat tijdens het overleven van Auschwitz. Het nawoord is een belangrijke toevoeging die de lezer een nog betere inkijk geeft in de gebeurtenissen in Auschwitz en de levens van Lale en Gita na de oorlog. Als de hoofdpersoon anders was neergezet, was dit boek zeker één van mijn favorieten geweest.
1
Reageer op deze recensie