De kooi, het ontstaat geleidelijk aan, maar kom je er ooit uit en hoe?

Je kunt dit boek niet wegleggen maar als je het toch doet blijft het je bezig houden.
De mensen namen het niet serieus, toen de berichten in het nieuws kwamen. Totdat... de gebeurtenissen zich vaker herhaalden en dichterbij plaatsvinden. Ze konden er niet meer omheen: daarbuiten bevind zich iets en het was gevaarlijk. Wie het ziet is vervolgens een gevaar voor zichzelf en uiteindelijk voor zichzelf. Zoveel is duidelijk.
De samenleving verandert. Huizen staan leeg, straten zijn verlaten, de overlevenden blinderen alle ramen en vertrouwen is ver te zoeken.
Buitenshuis kun je slechts geblinddoekt en vooral niet te lang zijn. Want 'het wezen' kan in de buurt zijn.
Angst overheerst.
Het verhaal begint bij Mallorie die samen met haar zus Shannon woont. Ze ontdekt dat ze zwanger is. Wanneer ze op een dag haar zus dood vindt, besluit ze te vluchten en komt via een oude advertentie terecht in een huis met 7 anderen, het huis van George.
George is al niet meer. Samen proberen ze zo goed en kwaad als het gaat, te overleven.
Tom en Jules hebben het meeste lef, zij gaan op zoek naar honden, proviand en bruikbare spullen.
Soms moet de deur open en ze weten nooit zeker of 'het', mens, dier, wezen?, niet mee naar binnen sluipt.
Het gaat goed tot Gary aanklopt. Er ontstaat wantrouwen, twijfel, onenigheid. Is het verhaal van Gary wel waar? Gary moet weg... vindt Mallorie. Ze vertrouwt hem niet. Bij meerderheid wordt besloten dat hij echt weg moet. Ze sturen hem uit het huis, waarbuiten 'het' loert.
Uiteindelijk bevalt Mallorie van een zoon, tegelijk met Olympia, die een dochter baart. De laatste pleegt direct na de geboorte zelfmoord. Mallorie voedt Jongen en Meisje op, leert ze luisteren want dat zullen ze nodig hebben om te kunnen overleven. Zien zullen ze echter nooit, het gevaar is te groot.
Het verhaal heeft twee lijnen, de eerste vindt plaats in het huis, de tweede beschrijft de poging die Mallorie onderneemt op weg naar een andere, betere toekomst. Een reis die niet zonder gevaar is. Maar zal ze dit bereiken, heeft ze haar kinderen goed genoeg getraind?
En is het einddoel ook daadwerkelijk beter, veiliger vooral?
De kooi is een adembenemend boek, het laat je niet los. Temeer omdat het over emoties gaat die opduiken wanneer mensen noodgedwongen met elkaar in een kleine ruimte moeten leven en volkomen op elkaar aangewezen zijn teneinde te kunnen overleven. De grote vraag blijft echter steeds: Wie moet je eigenlijk het meest vrezen, het wezen, het dier of de mens die uiteindelijk doordraait?
Aanrader tot het allerlaatste woord!