Verdwijning en vechtscheiding

Komt er ooit een einde aan de populariteit van Scandinavische thrillers? Het lijkt er niet op. Eén van de nieuwste ontdekkingen is de Zweedse auteur Mikaela Bley, die voorheen als inkoper voor de televisiezender TV4 werkte. Een goede inspiratie voor Dochter vermist (in het Zweeds Lycke), met in de hoofdrol journaliste Ellen Tamm van - jawel - TV4. Een tweede boek, Liv, is ze op dit moment aan het schrijven.

Ellen Tamm werkt als misdaadverslaggever, hoewel haar turbulente achtergrond ervoor zorgt dat ze misschien juist ver weg moet blijven van de dood. Als haar baas en ex-vriend Jimmy haar de opdracht geeft om verslag te doen over de verdwijning van de achtjarige Lycke, raakt Ellen geobsedeerd. Ze zet haar eigenlijke taak op een zijspoor, want ze heeft maar één gedachte in haar hoofd: ze moet Lycke vinden.

Makkelijk gaat dat niet. De enige aanwijzing is een achtergelaten rugzak. Verder ontbreekt van Lycke ieder spoor. De politie niet veel lijkt te doen om het meisje te vinden. En de ouders? Ellen vraagt zich bijna af of de vader en moeder het wel erg vinden dat hun kleine dochter verdwenen is. Want waarom wist niemand dat haar tennisles afgezegd was? En waarom bracht haar vader Lycke naar haar moeder, terwijl het zijn moment was om tijd te spenderen met zijn kleine meid? Ellen raakt steeds gefrustreerder en als ze plotseling bedreigd wordt, moet ze de schaduwen uit haar verleden onder ogen komen.

De ingrediënten voor een spannende thriller zijn er, hoewel ze misschien wat standaard lijken. Mikaela Bley geeft er een draai aan door de ouders niet wanhopig van verdriet te maken, maar van Lycke juist een verwaarloosde dochter te maken. Ze is het enige echte slachtoffer van een vechtscheiding tussen Helena en Harald. Een goede keus om de thriller wat minder standaard te maken, maar tegelijk zorgt het ervoor dat je met niemand echt meeleeft. Helena en Harald zijn slechte ouders waar je je niet mee wilt identificeren en Lycke leren we eigenlijk helemaal niet kennen, waardoor je minder goed meevoelt met de personages.

Hoofdpersoon Ellen is ook een geval apart. Ze heeft veel bagage uit haar verleden. Dat is goed, want dat geeft haar diepte. Tegelijk betrapte ik mezelf erop dat ik haar steeds vervelender begon te vinden. Ze was nooit bezig met haar echte werk, was ervan overtuigd dat zij als enige haar werk goed kon doen en maakte het hele boek door overhaaste beslissingen. Het is duidelijk dat Ellen de held van het verhaal moest zijn, maar dat kwam voor mij niet goed uit de verf. Als je je aan iemand ergert, is het moeilijk om je nog te kunnen identificeren.

Dochter vermist is een leuke thriller voor tussendoor, maar niet veel meer dan dat. Mikaela Bley haalt het niet bij haar Scandinavische collega’s als Stieg Larsson, Jussi Adler-Olsen en Samuel Børk. Misschien komt dat ook doordat dit haar debuut is en mogen we meer verwachten van haar tweede boek. Een serie over Ellen Tamm is in ieder geval al in de maak en aan tien landen verkocht.