Middelmatig

Er wordt enorm met bloemen gegooid naar de inhoud van dit boek. Alsof Debbaut opnieuw het licht heeft uitgevonden. Iemand beweerde zelfs dat je lef moest hebben om zo'n boek te schrijven. Was het geschreven in de 17de eeuw zou ik het hier volledig mee eens zijn, maar in onze toenemende seculiere samenleving is er niemand meer die opkijkt van een boek die spot met de gevestigde waardes in de religies.
Mij kwam het weinig origineel over, het doet me wat denken aan de boeken "De bijbel voor ongelovigen" van Guus Kuijer, waar er ook een God wordt getoond die nogal slap en besluiteloos is, en eigenlijk niet weet wat hij aan het doen is. Ook in dit boek ontdek ik een al te antropomorfe God, die eerder lijkt te willen bestaan als een stand-up commedian dan als een schepper. Verder kan ik de logica niet doortrekken, door zijn al te diep menselijke trekken kan hij onmogelijk de mens gecreëerd hebben, waardoor hij niet langer God kan zijn. Jezus wordt er afgeschilderd als een verwend kind dat zijn zin niet krijgt, en verder passeren natuurlijk alle cliché's de revue, zoals zijn heimelijke relatie met Maria van Magdala, Thomas, de eeuwige twijfelaar...
Kevin is dan weer gewoon een jongen die niet beter weet en op zijn gevoel speelt, maar misschien beter even naar zijn discipelen had geluisterd.
Verder komt mij heel ongeloofwaardig over dat een wannabe messias zo'n aanhang zou verkrijgen, als dat Kevin krijgt door het stellen van één wonder, en ook het einde, waar de hele wereld zich tegen hem keert, is mij al te ongeloofwaardig.