Gedetailleerd verhaal

Met Misleiding is het eerste deel van de Doggerland reeks ietwat traag van start gegaan. De beste Zweedse thriller sinds jaren, zoals op de achterflap wordt vermeld, is het in mijn ogen niet geworden.

Misleiding komt traag op gang omdat de schrijfster vrij gedetailleerd in gaat op personages, gebeurtenissen en omgeving. Dit doet ze op het randje van teveel informatie waardoor sommige lezers het mogelijk als te saai of te traag bestempelen.
Op ongeveer de helft van het boek komt er iets meer tempo is het verhaal. Gebeurtenissen volgen elkaar iets sneller op en er gebeuren meer zaken die de sfeer en situatie beïnvloeden. Naar het eind toe ontvouwd zich een onverwacht slot.

Adolfsson zorgt er wel voor dat de personages een persoonlijkheid krijgen waardoor de lezer zich hierbij een duidelijk beeld kan vormen. De personages zijn goed omschreven en over het grootste deel passen deze goed bij elkaar en de gebeurtenissen. De sfeer van het verhaal is door de keuze van minder sympathieke personages niet altijd even vriendelijk. Voor de lezer fijn omdat je zo een fijne afwisseling hebt tussen de onderlinge gemoederen

Het onderzoek waarin hoofdpersonage Karen terecht komt is ingewikkeld door de connecties van de betrokkenen. Het onderzoek verloopt traag, maar is duidelijk omschreven. Door een aantal terugblikken naar de jaren ‘70 krijg je op langzaamaan een beter beeld van het verleden van het slachtoffer. Wat dit voor connectie met het geheel heeft wordt in het laatste deel van het verhaal helder. Hier wordt de snelheid opgevoerd en ontstaat er toch nog een bevredigend gevoel.