Puur, zonder opsmuk

Hugo Cooper is al geruime tijd goed bevriend met Charles Hendrix en diens vrouw Valentina. Hugo heeft zijn vrouw inmiddels ingeruild voor een nieuw exemplaar (Snow), maar dat weerhoudt hem er niet van om met het echtpaar Hendrix op vakantie te gaan. De Chinese Snow heeft direct een duidelijk mening over Valentina: Een eerste klas bitch! Al snel wordt duidelijk dat er wat huwelijksperikelen spelen tussen Charles en Valentina. Snow grijpt haar kans en flirt er op los. Charles die niet ongevoelig blijkt te zijn voor de charmes van de oosterse schoonheid gaat hier gretig op in en zet daarmee niet alleen zijn huwelijk maar ook zijn vriendschap met Hugo op het spel….

In De wegen van Valentina neemt Gerrit Brand de lezer mee op reis met het rijke viertal Valentina, Charles, Hugo en Snow. Even waan je je in Parijs, daarna in Spanje en Portugal. De auteur en het personage Charles hebben vermoedelijk iets gemeen, hun voorliefde voor films. Zo is het verhaal grotendeels filmisch geschreven en raakt Charles in het boek niet uitgepraat over zijn droom ooit zelf een film te maken. Gerrit Brand doet rustig aan in het boek, geen overhaast rollenspel, maar stap voor stap worden de locaties, de gesprekken die daar ontstaan, mistappen van de personages en hun ruzies beschreven. Puur, zonder opsmuk creëert de auteur een duidelijk beeld – filmscènes bijna – waardoor het haast voelt of je het viertal persoonlijk aan het stalken bent. Zo nu en dan confronteert de schrijver de lezer met zijn aanwezigheid, door je rechtstreeks aan te spreken. Gewaagd, want niet in ieder boek is dit een succes gebleken. Gerrit Brand komt hier echter goed mee weg. Iets wat de lezer soms op irritante wijze uit een verhaal kan trekken blijkt in dit geval juist bijzonder goed te werken.