50 Tinten oranje

Voor iemand voor wie gebruik maken van het openbaar vervoer in een toeristenoord al een avontuur is, is de reis van Anika naar Jordanië een onderneming die niet te overzien is! Maar wat heb ik genoten van de reis die ik samen met Anika en haar Harrie gemaakt heb, want zo voelt het lezen van het boek dus: alsof je zelf met hen mee bent. Alsof je zelf door het chaotische verkeer rijdt, alsof het vetlaagje na het dobberen in de Dode Zee op jouw lijft plakt en alsof het jouw toilet is wat niet doorspoelt op de verder ook al verre van luxe hotelkamers.

Gedurende de trip heb ik ook een nieuwe afkorting geleerd, FOMO: Fear of missing out. Je wilt overal naar binnen terwijl er vaak niets te zien is want stel je voor dat je iets hebt gemist… Een verschijnsel waar toeristen die op doorreis zijn steeds vaker last van hebben. Het toenemende toerisme in gebieden als Jordanië zorgt er helaas ook voor dat je op prachtige plaatsen zaken tegen komt die er niet horen: Kraampjes met koelkastmagneten bijvoorbeeld. Ook de kamelen- en ezeltochten die worden aangeboden hebben een schaduwzijde; de dieren worden vaak niet goed behandeld, ze moeten zo veel mogelijk toeristen vervoeren en uitrusten is geen optie dan. De commercie heeft duidelijk zijn intrede gedaan en ook kinderarbeid is niet vreemd in deze gebieden. Hele jonge kinderen smeren toeristen onbenulligheden aan. Waar je als toerist dan denkt: ach laat ik maar iets kopen van dat ventje, het kost niet veel , zorg je er eigenlijk voor dat je het fenomeen in stand houdt: als het jongetje naar school gaat levert hij niets op en als hij prullaria verkoopt wel, dus hij gaat niet naar school zolang wij van hem iets kopen.

Ik wil niet te veel vertellen over de reis zelf, die moet je als lezer gewoon zelf ondergaan. Wel belangrijk is dat tijdens de hele reis de humor niet ontbreekt, zodat je regelmatig met een glimlach de bladzijde omslaat. De humor maakt het ook wat luchtiger waardoor het niet puur alleen een reisverslag is van alle bezienswaardigheden die Jordanië te bieden heeft. Zo overnachten ze ergens waar Manuel uit Fawlty Towers het hotel lijkt te runnen: op dat moment krijg je spontaan medelijden met Anika en Harrie! Naast de humor is ook de no-nonsense manier van schrijven een fijne bijkomstigheid, als er niets te zien is is er niets te zien en wordt dat ook zo verteld. Het wordt niet mooier gemaakt dan het is om het een mooi verslag te laten zijn. Ook het vermelden van de keerzijde van het toenemende toerisme is hier een voorbeeld van.

De titel omvat eigenlijk alles: ook al ben je op een road-trip in het mooie Jordanië een goeie cappuccino kan je dag echt compleet maken. Toen ik het boek voor de eerste maal in handen had vroeg ik mij af waarom er voor de kleur oranje gekozen was maar de titel van deze recensie zou dat moeten verklaren… Het boek is voorzien van een aantal foto’s die herkenbare plaatsen uit het verslag vertonen. Ook kun je op het Youtube-kanaal van Anika Redhed een filmpje bekijken van de reis. Hier komt het boek echt tot leven, zie je ineens een bewegend beeld van die opdringerige man in dat koffietentje bijvoorbeeld! (Overigens is er in het boek ook een verklaring te vinden van het woord “koffietentje”! ) Maar bekijk het filmpje wel pas nadat je ‘zelf op reis bent geweest’!

Goeie reis gewenst!