Lezersrecensie
In dromenland..
The Dreamers
Wij slapen om te herstellen, en datgene dat er is gebeurd te verwerken. Er is geen norm hoeveel slaap een mens nodig heeft. Sommige kortslapers hebben aan 5 uur per etmaal genoeg, en sommigen voelen zich na 10 uur nog niet uitgerust. Maar wat als je in slaap valt, en niet 10 uur later nog niet wakker wordt, ook niet na 48 uur? Wat als je weken achter elkaar slaapt? Over dit fenomeen heeft Karen Thompson Walker een fascinerende roman geschreven, The Dreamers.
Haar debuutroman The Age of Miracles (2012) was wereldwijd een groot succes, en werd in meer dan twintig talen vertaald. In het Nederlands is de roman vertaald naar Wij waren hier. In dit verhaal gaat de aarde steeds langzamer draaien en duurt elke dag langer dan de vorige. De klokken tikken gewoon door. Het was een gewone zaterdag in oktober, er leek weinig veranderd, en toch, de aarde was die dag langzamer gaan draaien, en die vertraging zette door. Elke nacht, en elke dag duurt zo een beetje langer dan de vorige, en een etmaal duurde al gauw 26, 28, 32 uur.
In haar roman The Dreamers begint het verhaal op een universiteitscampus in het slaperig stadje Santa Lore. Eén van de studentes is niet wakker te krijgen, ook niet na zes dagen. De artsen staan voor een raadsel, ogenschijnlijk lijkt er niets aan de hand. Ze slaapt. En wordt niet meer wakker. Zij is de eerste ‘slaper.’ Maar na een paar dagen ziet het er naar uit, dat er steeds meer mensen op de meest gekke locaties in slaap vallen, en niet meer wakker worden. Het leven in het eens zo vriendelijke stadje komt langzaam tot stilstand.
De ISDA – de Amerikaanse dienst voor infectieziektes – nemen de stad over in hun witte Ebola pakken. Huizen waar een slaper te betreuren valt, worden gemarkeerd met een zwart kruis op de voordeur. Mensen vallen overal in slaap: op straat, achter het stuur, in de bibliotheek. Groot en klein, jong of oud. Mensen proberen in paniek te vluchten, of mijden ieder intermenselijk contact in de hoop niet door het slaapvirus overmand te worden.
Walker heeft met The Dreamers wederom een prachtroman afgeleverd, de stroperige, trage, hypnotiserende sfeer, die van het vertelwijze uitgaat, - gelijk de sluimertoestand voor het in slaap vallen - , als ook de gothic elementen die Walker aan het verhaal heeft toegevoegd, maken dit een nagelbijtertje, een boek dat je pas wilt wegleggen, als het verhaal is afgelopen. En net als in haar debuutroman, is de factor tijd, en de droom een bepalende en symbolische factor in het boek.
‘the empty porches that look ominous. In how many of these quiet houses are people sleeping already, their bodies dehydrating as they dream?’
Het verhaal is losjes gebaseerd op de film Awakening (1973) met Robert de Niro, een film over mensen die leden aan deze slaapziekte (encefalitis lethargica) , welke als epidemie tussen 1917-1928 zeer waarschijnlijk een restverschijnsel van de Spaanse griep was. Het liet mensen in een catatonische toestand, waaruit zij sporadisch ontwaakten.
Walker heeft een fascinerend horror element toegevoegd, en met haar bekende betoverend mooie schrijfstijl, is ook haar tweede roman een aanrader om te lezen. Misschien liever niet net voor het slapen gaan....
**** 4 sterren
Wij slapen om te herstellen, en datgene dat er is gebeurd te verwerken. Er is geen norm hoeveel slaap een mens nodig heeft. Sommige kortslapers hebben aan 5 uur per etmaal genoeg, en sommigen voelen zich na 10 uur nog niet uitgerust. Maar wat als je in slaap valt, en niet 10 uur later nog niet wakker wordt, ook niet na 48 uur? Wat als je weken achter elkaar slaapt? Over dit fenomeen heeft Karen Thompson Walker een fascinerende roman geschreven, The Dreamers.
Haar debuutroman The Age of Miracles (2012) was wereldwijd een groot succes, en werd in meer dan twintig talen vertaald. In het Nederlands is de roman vertaald naar Wij waren hier. In dit verhaal gaat de aarde steeds langzamer draaien en duurt elke dag langer dan de vorige. De klokken tikken gewoon door. Het was een gewone zaterdag in oktober, er leek weinig veranderd, en toch, de aarde was die dag langzamer gaan draaien, en die vertraging zette door. Elke nacht, en elke dag duurt zo een beetje langer dan de vorige, en een etmaal duurde al gauw 26, 28, 32 uur.
In haar roman The Dreamers begint het verhaal op een universiteitscampus in het slaperig stadje Santa Lore. Eén van de studentes is niet wakker te krijgen, ook niet na zes dagen. De artsen staan voor een raadsel, ogenschijnlijk lijkt er niets aan de hand. Ze slaapt. En wordt niet meer wakker. Zij is de eerste ‘slaper.’ Maar na een paar dagen ziet het er naar uit, dat er steeds meer mensen op de meest gekke locaties in slaap vallen, en niet meer wakker worden. Het leven in het eens zo vriendelijke stadje komt langzaam tot stilstand.
De ISDA – de Amerikaanse dienst voor infectieziektes – nemen de stad over in hun witte Ebola pakken. Huizen waar een slaper te betreuren valt, worden gemarkeerd met een zwart kruis op de voordeur. Mensen vallen overal in slaap: op straat, achter het stuur, in de bibliotheek. Groot en klein, jong of oud. Mensen proberen in paniek te vluchten, of mijden ieder intermenselijk contact in de hoop niet door het slaapvirus overmand te worden.
Walker heeft met The Dreamers wederom een prachtroman afgeleverd, de stroperige, trage, hypnotiserende sfeer, die van het vertelwijze uitgaat, - gelijk de sluimertoestand voor het in slaap vallen - , als ook de gothic elementen die Walker aan het verhaal heeft toegevoegd, maken dit een nagelbijtertje, een boek dat je pas wilt wegleggen, als het verhaal is afgelopen. En net als in haar debuutroman, is de factor tijd, en de droom een bepalende en symbolische factor in het boek.
‘the empty porches that look ominous. In how many of these quiet houses are people sleeping already, their bodies dehydrating as they dream?’
Het verhaal is losjes gebaseerd op de film Awakening (1973) met Robert de Niro, een film over mensen die leden aan deze slaapziekte (encefalitis lethargica) , welke als epidemie tussen 1917-1928 zeer waarschijnlijk een restverschijnsel van de Spaanse griep was. Het liet mensen in een catatonische toestand, waaruit zij sporadisch ontwaakten.
Walker heeft een fascinerend horror element toegevoegd, en met haar bekende betoverend mooie schrijfstijl, is ook haar tweede roman een aanrader om te lezen. Misschien liever niet net voor het slapen gaan....
**** 4 sterren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sandra
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
