De lokroep van de vooruitgang

De hoogontwikkelde aap slingert van tak tot tak, en leeft in speels in groepen vreedzaam bij elkaar. Ze vlooien, en slijten hun dagen met filosofisch gemijmer.
De neanderthaler daarentegen zwierf somber rond, en sloeg met knotsen andere soortgenoten de hersens in.
De apen keken geamuseerd vanuit de boomtoppen op hem neer. Hij was lomp en wreed en zonder dierlijke waardigheid en vanuit het standpunt van de hoogontwikkelde apen een barbaarse terugval in de evolutie.

Daar komt het in het kort op neer in de bijtende satire die onlangs van Koos Tiemersma verscheen.
In zijn boek ' een aap klimt uit de boom' ontsnapt Bobo de aap uti de dierentuin. Hij besluit de mensenwereld in te gaan. Aldaar wordt hij opgevangen door een afgekeurde docent Engels, die hem achtereenvolgens in contact brengt met een populistische partij.
Bobo is al snel de ster: hij maakt razendsnel carrière, richt een snackbar op met Harrie Kroket, vindt een partner, en schopt het uiteindelijk tot partijbobo.

Tiemersma stelt in zijn satire nogal wat aan de orde: verzorgingstehuizen met een zogenaamd schrikbewind, voedselschuren (supermarkten),, een chronisch gebrek aan opvoeding van de jongste apenkoppen, de vluchtelingenproblematiek, inburgeringscursussen, Facebook, het houden van huisdieren, geweld, oorlog, bijstandstrekkers, grijze schotels, betonnen tuinen, er komt werkelijk geen einde aan!

Geen nieuwsitem blijft ongestraft,. De oeverloze opsomming, de flauwe woordgrappen, het schandaliseren van minderheden: veelal scherp, maar naar mijn mening niet erg origineel.
Leuk als je in de mood bent, maar heel af en toe tenenkrommend flauw leesvoer. Een hele krappe drie sterren, meer echt niet.