Een puzzel; een boek dat simpelweg leest als een puzzel

Het Labyrint vertelt het verhaal van vier volwassen mensen, Åsa, -de moeder van Magda, het meisje dat spoorloos is verdwenen- de overspelige echtgenoot Martin, Tom -de collega van Martin- en tenslotte Katja, een schoolverpleegkundige. Vier personen, vier perspectieven. Daarnaast draait het gehele boek om Magda, het jonge meisje dat spoorloos verdween.

Magda verdwijnt spoorloos als Åsa en Martin buitenshuis dineren. Zij kiezen ervoor om Magda alleen thuis te laten, wat kan er immers gebeuren, het restaurant zit letterlijk bij hen om de hoek. De schoolverpleegkundige heeft eerder blauwe plekken ontdekt bij Magda en de collega van Martin, Tom, is een bizar griezelig type, hij kust bijna de grond waar Martin op loopt, brrr!

Eigenlijk kan ik weinig meer over dit boek vertellen, ik ben te bang dat ik anders of iets verklap of teveel van mijn eigen dolende brein laat zien, want geloof me, iets waar ik zeer goed in ben is het concentreren op de verkeerde details, de verkeerde hoofdpersonage in een boek en zelfs bij een politieserie ontdek ik pas bij de ontknoping wie de daadwerkelijke dader is en ga vervolgens nog eens de gehele aflevering na in mijn hoofd om te zien waar ik wat heb laten liggen.

Het boek leest als een puzzel, langzamerhand tref je steeds weer een ontbrekend stukje van de puzzel aan, dat klinkt eenvoudig maar het is een verdomd lastige puzzel, steeds als je denkt dat je een passend stukje gevonden hebt lijkt het toch nét niet te passen. Je wordt tijdens het lezen dus behoorlijk heen en weer geslingerd.

Vooral de feiten vond ik in het begin erg op de verdwijning van Madeline McCain en uiteraard dacht ik tijdens het lezen, hoe dom kun je zijn om je kind alleen (!!) achter te laten in huis, maar ja, dit gegeven is het uitgangspunt voor het boek van Eklund, dus ik troost mij met de gedachte dat Magda fictief is, het is niet echt (maar dat vergeet ik soms tijdens het lezen).

Tsja ik wist al niet in welk “hokje” dit boek thuis hoorde, is het een roman, is het een psychologische roman of is het een thriller, want spannend was het zeker, soms zo spannend dat ik tot twee keer aan toe de neiging (!) had om alvast de laatste 2 hoofdstukken te gaan lezen. Ik kán simpelweg niet tegen oplopende spanning in een boek, het maakt mij nerveus, vriendinnen zeggen niet voor niets over mij: “Sandra houdt van boeken waar niets in gebeurt” en inderdaad daar hebben zij gelijk in, geef mij maar een boek met een kabbelend verhaal zonder uitschieters. Want het komt er op neer dat ik Het labyrint ga herlezen, ik wil weten waar ik steken heb laten vallen, wat ik gemist heb.

Lees verder op mijn blog: klik